Het nieuwe gevondene Makrollitje ofte Clioos hernieude cyter



[pagina 69]
Klaegh-Liedt.
Stem: Wegh Werelt nu voortaen. GAet blijdtschap nu voortaen, Wilt my nu mear begeven, Mijn Lief heeft my verraen, Nu moet ick haer begeven, En droevigh treuren gaen, Tot ’t eynde van mijn leven. Wat liefde placht sy mijn Voor dese toe te dragen, En nu helaes maer pijn! Voor veel volvreughde dagen, Waer door ick heel verdwijn, Is door haer droeve plagen. Als ick denck om die plaets, Doen gy mijn hartje streelde, Waer door my noyt, helaes! Een droeve pijn verveelde, Als wy met soet geblaes Op ’t Minne-pijpje speelde. Denckt nu eens om die tijdt, Maer s’is nu al verdweenen, Als gy waert seer blijdt, En nimmer socht te weenen; Maer socht my tot den strijdt, Vervloeckte ’t droevigh steenen. Nu is mijn Hooft op hol, Door ’t seggen van gaet heenen, ‘k Dacht niet vervloeckte kol, Dat ick soud’ moeten weenen, Door u vervloeckte snol, Helaes! door suchten steenen. Dat ick nu haestigh scheyd, Uyt dit mijn droevigh leven, Nu sy my niet verblijdt, Moet ick het al begeven, Is dit geen droeve spijt, Door Liefd’ helaes! te sneven.