Het nieuwe gevondene Makrollitje ofte Clioos hernieude cyter
(1678)–Anoniem Nieuwe gevondene Makrollitje ofte Clioos hernieude cyter, Het–
Auteursrechtvrij
[pagina 47]
| |
 | |
Stemme: Dartel Venus Wicht.
Den Grave Tromp.
KOnincklijke Vorst,
Prael der Nederlanden,
Die met uwe handen,
Sluyt de Eendrachts Tuyn,
En bind de seven Pijlen vast met banden,
| |
[pagina 48]
| |
En set die begooten in den Tuyn,
Als een Scipio zijt gy in oudt Romen,
Die voor Caesers prael niet hoeft te schroomen,
Als een Hanibal,
Zijt gy voor ons al, Gekomen.
Sijn Hoogheyt.
Dap’ren Water-Leeuw,
Pronck der Batavieren,
Gy die voert Banieren,
Van de Deensen Vorst,
Gy hebt mijn Vlagh en Wimpels oock doen zwieren,
En die als een moedigh Heldt getorst,
Als uw Water-Paert, met veel hondert Zielen,
Wierdt gevolght van meer als hondert Kielen,
Pluckten gy Lauw’ rier,
Om het Oorloghs-Dier t’Ontzielen.
Den Grave Tromp.
Al mijn Vlees en Bloet, Was voor u te pande,
Doe wy voor den Lande
Streen met Britt’ en Frans,
En de’en haer vluchten uyt de Zee met schande,
Wonn’ tot drie verscheydemael de kans,
’t Was al Vuur en Vlam watmen sagh en hoorde,
’t Blixemden uyt Schut aen alle boorden,
’t Daverend Canon,
Dat de glans der Son, Versmoorden.
Sijn Hoogheyt.
Uwen Helden-aert is hier in gebleecke,
’t Is een seecker teecken,
Die sijn Vaderlandt,
Trouwhertigh mint,
En sonder tegen spreecken,
Vreest noch Zwaert, noch Doodt, noch Oorloghs-Brandt,
Als hy magh vol vier rijklijk zege-pralen,
En van sijnen Vyandt eer behalen,
Hier van hebt gy blijck,
Uyt het Engels Rijck Gaen halen.
| |
[pagina 49]
| |
Den Grave Tromp.
Dit hebt gy geproeft, Vorst doe gy de zege
Moedigh hebt gekrege,
Van den Prins Conde,
Daer u ’t oorloghs-loot vloogh om het hooft als regen,
Nochtans voerde ghy Triumphe mee,
d’Overwinners Vaen sagme u daer plante
Schoon ’t wier dier gekogt an beide kante,
Godt heeft uwen moet
Met kloeckheyt gevoedt, Valjante.
Sijn Hoogheyt.
Prael van Hollandts roem,
Uwen naem most brallen,
Op de Fransse Wallen,
Doen ghy met ’t Landts Vloot,
Gingt op Boelijn en op S. Marten vallen
Daer een yder voor u aenkomst vloot,
Haelden buyt op buyt, uwen roem bevonden
Eeuwigh brallen sal tot allen stonden,
Als Ulissis macht,
Tropen heeft verkracht, Te gronde.
Den Grave Tromp.
Van u dade nog hoortme Naerde spreken,
Bon most voor u breecken,
Creutznach en Bruil,
Wierden van u gewonnen tot een teecken,
Dat dit was den Vyandt eene Bril,
Waer op dat hy gingh ’t Vaderlandt verlaten,
En ghy hout d’Unie-bant van de Staten
Weder als voor heen,
Soo dat vreughde scheen, Op strate.
Sijn Hoogheyt.
Zie der Zwede Vorst uwe roem vermelde
Stelt u by de Helden,
Schoon ghy als Vyandt,
Al sijn Zee-macht het onderst boven stelde,
Stack sijn stercke Schepen in de brant,
Sleeptse met u mee na de Deense Kusten
Als een moedigh Helt vol zegen-lusten,
| |
[pagina 50]
| |
Met een Oorloghs-moedt,
Trat gy met de voet, Sijn Kusten.
Den Grave Tromp.
‘t Landt van Kuyck juygt noch, Hooft der Batavieren,
Doe gy met Laurieren,
Ginght de stercke Graef,
Gelijck een Helt weer aen den Tuyn vercieren,
En vocht daer gelijck de slechste slaef,
Voerden storm, op storm;
Als een fellen Donder,
Blaeckten ’t grof Canon tot yders wonder,
Dat de stercke Graef,
Boogh sigh als een Slaef, Ten onder.
Sijn Hoogheyt.
Wackerheydt baert moet, moet brengt zegenpralen,
School veel Helden halen,
Daer haer leste tijdt,
En door de doodt haer leven laten dalen,
Noch blijft ons haer naem onsterflijck by,
Door haer Helden doot sy als Helden leven,
Door haer doot wert and’re moet gegeven,
Als haer eer-naem staet,
Met een regelmaet, Geschreven.
Den Grave Tromp.
Al mijn vlees en Bloet stel ik vor Oranje,
Moedigh in Campanje,
‘k Vrees niet voor de doodt,
Schoon die mijn Vader trof van ’t Rijck Brittanje,
Door een Hels vervloekte Oorloghs-schoot,
‘k Waegh mijn Lijf en goedt,
Landt en Vorst ter eeren,
En ick sal vol moet niet weder keeren,
Voor my Godt de Heer,
Gaet Victory weer, Vermeeren.
Sijn Hoogheyt.
Die voor ’t Vaderlant stelt sijn helde leven,
Wert seer hoogh verheven,
Na sijn Helden doodt,
| |
[pagina 51]
| |
Op een Tombe gelijk men noch siet streven
U Heer Vader met veel eere groot,
d’Admirael Piet Heyn, Galen, Hulst, haer dade
Zijn voor ’t Lant met Lauren overladen,
Heemskerck, Sweers en Haen,
Sietmen moedigh slaen, Parade.
Kan de Ruyter niet ons gedachten voeden
Die sijn Lief en Bloede,
Voor ’t rebelligh slot,
Manhaftigh Liedt,
Hy was een stale Roede,
En een geessel voor des Vyandts rot,
Tot het eynde hy ons heeft gaen begeven,
Maer nu sal hy voortaen by ons leven,
Door sijn Prael-gewaet,
Daer hy nu mee staet, Verheven.
Den Grave Tromp.
Mavors Moort-lust nat, root van bloet bedroopen,
Is noyt sat gesoopen,
Maer die gulsigheyt,
Heeft sijn gebeendt tot aen het Mergh door-kroopen,
Waer door hy noch laegh op lagen leyt,
Om ’t Vereende Lant dorstig na de Vrede,
Weer te helpen in verlegentheden,
Waer een stut en steyl,
Tot des Neerlandts heyl, Is Vreede.
Sijn Hoogheyt.
Al sijn argwaen is ons genoegh gebleken,
Tot een seecker teecken,
Op verscheyden mael,
Schoonder al veel zijn die het tege-spreken,
Door Gods gunst en Neerlants felle stael
Is des Vyants trots van ons ingebonden,
Doch de doornen zijn diep in de wonden;
Daerom Neerlandt wert
Gekastijt seer hert, Om sonden.
Den Grave Tromp.
Tweedracht schuylt in trou, dit is Pest en Plagen,
Droevig om te dragen Voor een vrye staet,
| |
[pagina 52]
| |
Want doen d’Unie ter neder lag geslagen,
Schuylden in veel herten vals verraedt,
Drie zijn uyt den Tuyn deerelijck gereten
d’And’re leven in smart, bloet en sweten,
Maer Godts stercke macht,
Heeft ons weer gebracht, Ten setel.
Sijn Hoogheyt.
Dit benijt het oog door een helsen laster,
Van die, die als baster toonen haer gemoet,
Hoe bits sy zijn nog toon ik my veel vaster,
‘k Merck dat alle ramp en tegenspoet,
By haer wert beleyt tot gejuyg der ooren,
Maer soo ’t Godt belieft sy sullen hooren,
Dat des Vyandts moet,
Die tirannigh woet, Sal smooren.
Den Grave Tromp.
Phenix siet de nijt, spalkt haer wye kaken,
Om u te doen laken,
Maer de dapperheydt,
Sal al d’Afgunst en laster noch rabraeken,
En de Edelmoedigheydt,
Sal de Trouw en eer als een Wereldts wonder,
Brallen doen gelijck een fellen donder,
Soo dat haet en wraeck,
Door haer bits gebraeck,
Raeckt onder.
Ruyters, Soldaten en Matrosen.
t’ Sa Couragie aen laet ons nimmer swichten,
Maer den last verlichten,
Van ons Vaderlandt,
Wy sullen weder nieuwe daden stichten,
Door de hulp van Godes stercke handt,
Yeder een Romeyn sla de handt aen ’t Wapen,
Toont ghy Batavieren zijt geschapen:
Op dat Ziel en Hert,
Niet gevonden wert,
Tot Schapen.
|
|