Het nieuwe gevondene Makrollitje ofte Clioos hernieude cyter

Een soete Vryagie,

Op een nieuwe Voyse.

LEstmael ginck ick spanceren,
Een weynigh triumpheren,
Al met mijn soete lief,
In een Bosschagie groen,
Daer wilde Diertjes waren,
Daer saten wy met rust,
Soete Lief ontfangt mijn lust.

Als ick was neergeseten,

Doen heb ick niet vergeten,
Dat soete Meysje fier,
Haer vriendelijck gelaet,
Daer mijn jonck hert na trachte.
Maer sy en acht my niet,
En dus leef ick in ’t verdriet.

Ick sprack tot mijn beminden,

Soete liefje hoe staen jou sinnen,
Dus geheel verdistrueert;
In plaets van soetigheyt,
Soo doeje niet als suchten,
Duysentmael op een nacht,
Soete liefje ontfanght mijn klacht.

Ick sal u niet begeven,

Soo langh als ick sal leven,
Wy twee sullen wesen een,
Ick sal u sijn getrouw
Als eenigh Man op aerden,
Als menigh Man sijn Vrou,
Soete lief ontfanght mijn trou.

Ick sal jou niet verlaten,

[p. 25]

 

Spijt alle die ons haten,

 

En de liefste sult ghy zijn:

 

Mijn troost mijn toeverlaet

 

Mijn ziel, mijn eygen leven,

 

Daer op mijn hoope staet,

 

Och mijn lijfste delicaet.

 

Oorlof hier mee Princesse,

 

Dit is voor u ten beste,

 

Dit leste veersje kleen:

 

Denckt eens in u gemoet,

 

Wat u Minnaer moet lijden,

 

Wat u Minnaer al doet,

 

Om uwe liefde soet.

EYNDE.