Een nieuw lied: Niets anders kan myn vermaken, als dat de zomer aankomt

[p. 8]

Nieuw afscheids lied,
tusschen Ferdinand en zyn beminde.

Wys: Van de gevaarlyke Buurman.

Helaas! was ik nooit geboren,
Hemel wat is myn ziel ontsteld,
Dan vriendin van waarde,
Myn toevlugt op aarde,
Ik ben niet ontsteld,
Al moet ik na 't Veld.

Myn Engel wilt doch niet klagen,
Want ik heb deernis met u lot,
Houd op met weenen,
Uw klagen en stenen,
Uw droefheid groot,
Dat doet myn de dood.

Hoe zuur zal 't zyn te scheide,
Als myn Minnaar van my zal gaan,
Ik hoop men zal uw spaaren,
Voor alle gevaaren,
Houd uw doch konstand,
Te Water en t' Land.

Ach! kregen wy eens de Vreede,
Zo wel te Water als te Land,
Dan zouden wy leeven,
In Liefde weer zweeven,
Gy kwam kloek en bly,
Met vreugd aan myn zei.

Ik hoor de Trompetter blasen,
Muziek en Trom met groot geschal,
Adieu zoet Lief aardig,
Ons Volk is vaardig,
Kanonnen en Mortier,
Nu gaan wy van hier.

Wil tog den Hemel voor my smeke
Zoet Lief als ik ben vertrokken van hier
Gy blyft hier ter steede,
In myn hert gaat gy meede,
Zo geeft my uw hand,
Nu gaan ik uit 't Land.

Adieu dan myn lieve Vader,
Adieu myn lieve Moeder dan,
Adieu lieve Vrinden,
Die my teer beminden,
Wensch myn voortaan,
Geluk [...] ik gaan.

Het is voor onze Keyzer,
Voor onze Held Napoleon!
Daar braave Soldaaten,
Hun leeven voor laaten;
Ik wensch hem altyd.
Geluk in den Stryd.

EYNDE.