Een nieuw lied. Of minneklagt, van een jonge dochter welke van haar minnaar bevrugt was, en toen haar heeft verlaaten

[p. 2]

Kermis lied.

Wys: Het is thans slegt gesteld.

Wat is de Stad vol vreugd,
Een ieder is verheugd,
't Is Kermis aan 't scheepryk y,
Een elk is vergenoegd en bly,

Geen druk, geen druk,

Stoort immer ons geluk.

Waar men zyn oogen wend,
Van 't een na 't ander end,
Men heeft aan gulle vrolykheid,
Het jeugdig hartje toegeweid,

Hoe bly, hoe bly,

Is men aan 't Scheepryk y.

Geen schorre Krygstrompet,
Die deeze vreugd belet,
O neen de lieve dierbre Vree,
Die keerde al het Oorlogswee,

Geen druk, geen druk,

Stoort immer ons geluk.

De frissche jonge knaap,
Die graag eens vreugde raapt,
Die zoekt een lieve lekkere meid
Naar wien hy met genoegen vryd

Zyn hart, zyn hart,

Is door de min verward.

Zo gaat het jonge paar,
Te Kermis met malkaar,
O je wat hebbe zy een pret,
Maar menig meisje raakt in 't net

Wyl zy, wyl zy,

Snoept van de Ryst en Bry.

Dan komt men moeder thuis,
En schoon die maakt gedruis,
Hy is 'er tog al in geweest,
En 't meisje was niet eens bevreest

De min, de min,

Bekoorde steeds haar zin.

Maar waarom zou de jeugd,
Ook niet en zyn verheugd,
Terwyl men eens in 't gantsche jaar
De Kermisvreugde word gewaar

Geen mensch, geen mensch,

Die daar niet naar en wensch.

De Botermarkt krioelt,
Ey ziet eens hoe men woelt,
En weemelt door elkander heen,
Daar oud en jong is op de been

Men zingt, men springt,

Terwyl m' een glaasje drinkt.

Men gaat naar 't Amstelveld,
daar kan men voor zyn geld,
Zig zelf voorzien van warm gebak
Terwyl men zit op zyn gemak,

En 't hart, en 't hart,

Ontledigt van zyn smart.

Zo smaakt men zeer verheugd,
de blyde Kermisvreugd,
daar vriendschap onze harte bind
Partyzugt niet meer ingang vind

Hoezé, hoezé,

dit deed de lieve Vree.

EYNDE.