Een nieuw lied: Vrienden luistert na myn reden

[p. 2]

Een nieuw lied,

Op een Aangenaame Wys.

Vriende blyf een wynig staan,
Hoort na myn bedroefde reede,
Ik heb verlooren myn waarde hand,
Myn lieve vrouw vol waarde,
Lyd nu bedekt met aarde,
Zy heeft my ook twee kinders teer,
In haar kraambed nagelaaten,
Ik vertrouwde op die goede God,
Hy zal myn nooit verlaaten.

Ik neem hem in myn regterhand,
Die goede God geprezen,
Die zal myn lydsman weezen,
Myn Oudste was twee en een half jaar,
Myn jongste drie, vier dagen,
Als dat myn lieve vrouw voorwaar'
Moest scheiden van deez' aarde.

O God! ons noodlot is zoo groot,
Voor onze arme weezen,
Aan wien zouden wy klagen onze nood,
Als aan ons opperwezen,
God komt ook niet op heeter daad.
Maar als het hem komt geleegen,
Den eene vroeg den anderen laat,
O God wat droeving teeken.

Hy heeft myn gestraft met een dubbeld zwaard,
Met een dubbeld kruis op aarde,
Ik ben ook nog een jonge blom,
Ruim ses en dertig Jaaren,
Ik heb haar moeten derven,
Veel liever met haar sterven.