Een nieuw lied. Op het afvaaren naar de kolonien



[pagina 2]

Een nieuw lied, Op het verslaan der Franschen en de zegenpraal van Oranje. Op een aangename Wys. 1. Verbreekt nu gy Bataaven, Gy zyt geen Franschen meer, Verbreekt het juk der slaven, En smyt de Ketens neer, Helpt die nog voor hun regten, Voor Vorst en Vaderland, Zo trouw durven vegten, Bonaparte moet van kant, 2. Het spreuk der Batavieren: Vegten ons dood of vry, En ook de manieren, Verfoeijen den dwinglandy, Zouden wy het moeten gedogen, En bukken voor die Haan, Toont liever uw vermogen, Om de Franschen weg te slaan. 3 Wy zullen kloekmoedig stryden, En wagen ons goed en bloed, Prins Willem ging ons geleiden, En jaagden dat Fransch gebroed Uit onze vrye landen, Komt Burgers staat ons by, Laat 't vuur en wraak ontbranden Vervloekt den dwinglandy. 4. Geen Franschen Haan zal kraaijen, Weer in ons vry Gewest, Oranjes Wimpels waaijen, Bonapart kruipt in zyn nest, In plaats van ons te dwingen, Vlugt hy nu hier en gins, Men hoort nu overal zingen, Viva! lang leeft de Prins. 5. God zag op Neêrland neder, En was met ons begaan, Hy schenkt ons Willem weder, Om de handen in een te slaan. Nu zal de welvaart bloeijen, Voor Zee en Werkman toont, En nu den blyden zegen, Word nu op nieuw beloond. 6. Grypt moed getrouwe Helden, Helpt die de vryheid wenkt, Aan 't roer van Staat zig stelden, Het Spreekwoord ingeprent, Zal 't Haangekraay verdoven, En brengen hun in nood, En roepen Oranje boven! Bonaparte die moet dood. EYNDE.