Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[Lest was ick met mijn Rosemondt]

Voys: Ten Hemel bracke trane.

LEst was ick met mijn Rosemondt
Ghetreden in een Soen-verbondt,
Van duysendt Kusjes, min noch meer,
Te gheven en te krijghen weer.

't Is waer mijn Lief ghy hebt voldaen,

't Ghetal heb ick van u ontfaen:
Maer waer is erghens een ghetal
Daer Liefd' sich mee vernoeghen sal?

Waer saghmen oyt een Kooren-velt

Daer Aer, en Stoppel was ghetelt?
Waer sagh men kenlijck tal van Graen
Zijn leven op den Acker staen?

Waer vondtmen oyt soo slechten Sot

Die immermeer den Wijngaert Godt,
Den ghever van het Eele Nat,
Om een ghetal van Druyven badt?

Waer saghmen sulcken plompen Boer,

Soo groven Kinckel, sulcken Loer,
Die opt zijn handen hief tot Pan,
En riep om duysendt Byen an?

[p. 61]

 

Wie isser, die de druppels telt

 

Wanneer het Reghent op het Velt?

 

En die 't ghetal van 't goedtje kendt

 

Dat van den Haghel werdt gheschendt?

 

 

 

Het zy of goedt, of ongheval,

 

De Goden senden 't sonder tal:

 

Iupijn die seydt, dat past my wel,

 

Dat ick mijn selfs gheen maeten stel.

 

 

 

Ghy dan, die oock zijt een Goddin,

 

Hoe kan u komen in de sin,

 

Dat ghy my maet in't kussen stelt

 

Daer ghy mijn suchten niet en telt?

 

 

 

De bracke Traenen die ick giet,

 

Mijn Rosemondt, die telje niet:

 

De Kusjes (tusschen ons ghestelt)

 

Die hebje fijntjes nae ghetelt.

 

 

 

Soo ghy de Traentjes telt in my,

 

Soo telt oock uwe Kusjes vry:

 

Maer soo ghy 't eerst wilt overslaen,

 

Soo laet oock 't ander tellen staen.

 

 

 

En gheeft my Kusjes sonder endt,

 

En seght: Ick ben nu omghewent:

 

V Tranen waren sonder tal,

 

Mijn kussen oock soo wesen sal.