Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

Blaeuwe Scheen,

Stem: Le tour & m' Amour.

O Droefheyt ongemeen,
Ick tuymel door mijn sinne,
Ick minde Catileen,
Die veynsde weder minne:
Maer laes// ick was te dwaes,
Want haer aen-minnigh soet
Dat smaeckt my nu als roet.

Ick offerd' haer mijn hart,

Sy vleyd' haer na mijn wensjes,
'k Sey Liefste saft mijn smart,
Vriend (seydse) toeft allenjes,
Te haest// de mensch verbaest,
Ey praet daer niet meer van,
Of komt soo nimmer an.

'k Gingh op haer vrienden raet

Noch eens haer Hoogheyd vragen,
S'en toond' haer sluers noch quaet,
Maer vry een goet behagen,

[p. 50]

 

Door wint// wiert ick geblint,

 

Sy eyst bedenckens tijt,

 

Ick scholt haer soo langh quijt.

 

 

 

De tijt was heen, dies ick

 

Mijn Nimphie weer ginck vinde,

 

Wegh (seydse) Frederick,

 

'k Hou niet van sich te binde,

 

Schey uyt// Vryer 'tbeduyt

 

Soo veel niet alsje mient,

 

Want gyme niet en dient.

 

 

 

'kEn was nau van haer, ach

 

Daer schatert in mijn ooren

 

Een vremde donder slagh,

 

Dies ick beswijck in't hooren,

 

'tBesluyt// was s 'is de Bruydt

 

Met Doris, weest te vreen,

 

En daer mee sweem ick heen.