Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen


Een ander op de selve Wyse. SOo ras als Phillis sagh Dat Tijtir goeden dagh Haer bood met soet gelagh, Begost te queelen En socht met soet geleyd Door al haer soetigheyd
[pagina 21]
Min-Lachende geschreyd Sijn hart te steelen: Want sy van Daphnis was verlaten Ging in het velt by Tijtir praten. Tijtir heeft haer verstaen, En was met liefd belaen, Maer dorst niet vorder gaen, Begost te sinnen Dat hy met Cloris stont In liefdens soet verbont, Ens had hem 'twit gesont Van weder minnen, Maer door 't ghelonck van Phillis ooghen Is Tijtir op het lest bedroghen. Nu Tijtir was verselt Met al zijn vee in't velt, En had zijn sin gestelt Op Phillis liefde, Maer dacht in zijn gemoet Waer Cloris hem mee voet, En met wat suycker soet Sy hem geriefde, Liet Phillis voor een ander wesen, Koos Cloris voor zijn uytgelesen. Doen Phillis sach de spijt, Heeft sy haer niet verblijt, Dat sy haer soete tijt Soo had versleten, Om Tijtirs soete sin (Maer dat tot kleyn gewin) Te trecken tot haer min, Maer heel vergeten, Heeft Tijtir door zijn geylig spreken, Ghemaeckt dat Phillis 't hert moet breken. Dus Phillis wat ghy klaeght Het Tijtir niet behaegt: Daerom verfoeyt u graecht En houdt u laechjes, Want Daphnis had gy mee Ontstelt gelijck de zee, Maer doe hy u vond ree Ontsey u graechies, Doen ging hy schielick van u vluch- ten, En hy vloot heen, liet Phillis such- ten.