Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen
(1643)–Anoniem Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen–
Auteursrechtvrij | |
[pagina 18]
| |
Dan singen, en springen,
De Satyrtjes al:
De Boompjes int wilt, 't Gants hofje dat drilt
En dreunt door het lieffelick nageschal.
Het riet daer wel eertijts Syringa in sat
Staet levent, en bevent
En schut als een bladt,
Iae swiert heen en weer, gelijcken een veer
Daer 'twoelende wintje maer even aen vat.
Dit wilde d'Arcadise Nimphen eens sien
Wat wonder dat onder
Dit spelen mocht schien:
Dat langes 't geboomt, Het Beeckjes gestroomt
Haer bruysende golfjes quamen vlien.
Dus quamen sy't Bosje ten ende gegaen,
En liepen, iae riepen
De Satyrtjes aen,
Dit geyle gebroet, Licht haestigh de voet
En namen de Harderinnen gevaen.
Daer waren doen laci, de Nimphen in noot,
Sy lilden, en trilden
Ia sagen als doot,
Sy riepen: och, och! Maer 't loose gedroch
Die hebben haer poesele Leden ontbloot.
Terwijlen dat Pan vast schatert en lacht
Soo songhen, en spronghen
Dit Geyte-geslacht,
Iae deden in 't velt, Daer 't meeste gewelt:
En hebben d'onnoosle Nimphjes verkracht.
Dit hebben d'Herders van d'Echo gehoort
Wiens herten met smerten
Soo waren verstoort:
Dat yeder een Eedt, Voor Iupiter deedt,
Te wreken, of alle te zijn vermoort.
Dus vielen sy op de Roovertjes aen,
Begonden int ronde
Met kneppels te slaen:
Met Schop en met Spa, En riepen Sa, sa,
Hey Satyrs wat hebje ons Nimphen gedaen.
De Splittekoots namen wel haestigh de vlucht
Maer lachten, en dachten
Op sulcken klucht,
| |
[pagina 19]
| |
De Herders verbaest, Die vanden wel haest
Haer Liefjes, maer waren in groot gesucht.
Daer wasset (och lacy) een droevigen tijdt,
Sy knersten, en parsten
Haer tranen van spijt,
Doch hebben uyt lust, Haer Nimphen gekust
Maer vele die waeren haer maegdom quijt.
|
|