Nieu dubbelt Haerlems lietboeck, ghenaemt den laurier-krans der amoureusen

[p. 8]

Van Poliphemus

Voys: Marguerite, vn petite, belle, &c.

POliphemus aen de stranden
Voelde branden
Zijn wreed hert in heete Min:
Met een Seyssen hy hem scheerde,
En hy keerde
Met sijn een oogh t'zeewaert in.

Seuen mael sach hy rondsomme,

Is geklomme
Op een hooge Rots aen zee,
Daer hy op sijn Ruys-pijp neurde
Hoe hy treurde
Om sijn Nimphie Calathe.

Galathe (heeft hy gesonghen)

Sal den Ionghen
Poliphemus noyt zijn brant
Met u water Nimph verkoelen?
Moet ick voelen
Hoe den Ethna mijn vermant.

[p. 9]

 

Galathea komt wat nader,

 

Siet mijn Vader

 

Is een Zee godt onbevreest,

 

Voor Iupijn noch voor zijn donder

 

(Ist geen wonder?)

 

Ben ick nooyt vervaert gheweest.

 

 

 

Galathee braveert de werelt,

 

Geen bepeerelt

 

Is soo eel noch ghy Iupijn,

 

Sy is bloosender als flora,

 

Trots Aurora,

 

Klaerder als een Kristalijn.

 

 

 

Wt u ooghjes (pragonne)

 

Haelt de sonne

 

Sijne schijnsel die hy geeft,

 

Ghy verdooft de silvre mane,

 

Ia Diane

 

By u schoonheyt niet en heeft.

 

 

 

Dies mijn schoone Galathea

 

Ooght mijn Vee na,

 

't Geen de Ciclopsbergen deckt.

 

En mijn knods bedwingt de landen

 

Met de stranden,

 

Soo wijt als ons lantschap streckt

 

 

 

Ick heb o! Goddin vol waerden,

 

In mijn Gaerden

 

Al de vruchten Pominee,

 

Daer ick op mijn Fluyt sal speelen,

 

Ende queelen

 

Aenghenamer dan Orphee.

 

 

 

Ghy segt ick heb maer een ooge,

 

Siet om hooge

 

Phebus heefter oock maer een,

 

Sonder d'welck dat Aert en Hemel

 

Noch 'tgewemel

 

Van de sterren noyt en scheen.

 

 

 

Nooyt hielt hy zijn Oogh in 't

 

westen,

 

Maer ten lesten

 

Keerden hy hem rasend om,

 

Om zijn Galathees beminde

 

Te verslinde,

 

Gaf een yselijcke brom.

 

 

 

Door dit gruwelijck naer-boot-

 

sen,

 

Spleet de Rootsen

 

Van den bergh Ethna heel,

 

Galathea teegh aen 't vluchten,

 

Doch haer suchten

 

Was tot Achis achterdeel.

C. Stribee.