Het nieuwe Princesse liedt-boeck

Of het Haeghse spelde-kussentje, bestoocken met schoone nieuwe luyeren, kapproen ende kraecke-beentjes, midtsgaders het Amsterdams Volewycks-schuytje

De wonderlijcke Bruyt sonder Bruydegom:

Voys; Ach soete Isabel.

GY dert’le wulpse jeught,
Die altijt neemt geneught,
En een volle vreught
In’t schenden van een Maegt haer bloem,
Als ghy die hebt verquist,
Door vals practijck en list,

Draeght daer op uw roem.

Meent ghy te zijn gerust,

Als ghy uw brant geblust
Hebt naer uwen lust,
Neen seker, beelt u dit niet in,
Het viel heel anders uyt,
Een Boer seer wispel-tuyt,
Hoort hoe het hem gingh.

Tot Seven-huysen wis,

[p. 87]

 

Dees Boer woonachtigh is,

 

Hy heeft hem vergist

 

Aen eenen Dochter, dien hy vraeght,

 

Al na een lanck gevry,

 

Om eens te slapen by,

 

Stout en onversaeght.

 

Dees Dochter wou haer eer

 

Niet wagen voor een keer;

 

Maer hy komt staegh weer,

 

En smeeckt, en vleyt haer aen het oor,

 

En biet haer aen sijn Trouw,

 

En eyst haer voor sijn Vrouw,

 

Dus kreegh hy gehoor.

 

Soo quam de soete min

 

Haer mee ten boesem in,

 

Dit gingh na sijn sin:

 

Dus, na al te veel vryigheyt

 

Met dese losse quant,

 

So raeckt de pap gebrant,

 

Al in korten tijt.

 

Doen was het spel verset,

 

Sy raeckt in ’t Kinder-bedt,

 

Doch hy schreef wel net

Een Brief, die desen inhout heeft,
Dat hy de Vader is
Al van dit kintje fris,
Dien hy aen haer geeft.

Ia hy quam noch soo veer,

Dat hy oock haer eer,
Repareeren weer,
En lieten hun geboden gaen,
Maer siet wat losse daet,
Hy op een ander gaet
Vryen doen weer aen.

[p. 88]

 

Ey siet, dees lichte sloer,

 

Gaf gehoor aende Boer,

 

Dus sy met hem voer

 

Ten Landen uyt: dus seer bedroeft,

 

Soo stont aldaer sijn Bruyt,

 

Want de geboden uyt,

 

Waren, oock den boef.

 

De Bruyt dit seer verdroot,

 

Sy klaegde haeren noot,

 

Aen de Heeren groot,

 

Waer op die, om dit slim bedrijf,

 

Uyt-weesen in haer Raedt,

 

Voor sijnen daet seer quaet,

 

En tot haer gerijf.

 

Dat men haer Trouwen sou,

 

En kenne voor sijn Vrou,

 

Dies so moet hy gau

 

In veerthien dagen komen t’huys,

 

En verantwoorden gaen,

 

Of sy mach tasten aen,

 

Al sijn goet in kluys.

 

Dus gongh de Bruyt te trouw,

 

Maer sonder Bruygom nou,

 

Nochtans wiert sy Vrou:

 

Voor eerst wiert haer gepresenteert

 

Een Silverde stock,

 

Haer hant te rugh sy trock,

 

Ende reduseert.

 

Maer doen de Leeraer sey,

 

Bruyt geeft u Bruygom vry,

 

U rechterhant gy,

 

Doen greep sy sneedigh met een vaert,

 

Den Brief die hy met hant,

 

Geschreven had tot pant,

 

Dus wiert Trouw verklaert.

 

Maer evenwel ick gis,

 

Daer niet gehouwen is

 

Bruyloft, want vermits

 

De Bruygom aldaer was absent,

 

Soo kost daer Venus kint,

 

Hem maken niet bemint,

 

Schoon hy hem daer went.

 

Doch hy mach noch een keer,

 

Voor goet eens keeren weer,

 

Ende legge neer,

 

In ’t Bedt de questie wissen uyt,

 

En haer houwen al Vrouw,

 

Maer keert hy niet als nouw,

 

Soo blijft hy een guyt.

 

Dus spiegelt Ionge-mans,

 

Gy die so licht altans

 

Wagen gaet een kans,

 

Wilt ghy gaen snoepen voor een keer,

 

Soo gaet by lichte Griet,

 

Of haers gelijck, maar niet

 

By Dochters met Eer.

EYNDE