|
| |
| |
| |
| |
Mey de Moeder van de Bloemen;
Mey die men een vreught moet noemen,
Mey die geeft het geurigh Kruyt,
Mey die gras en Lover Spruyt.
Mey die ’t Aertrijck doet ontdooyen
En de Menschen mee ontplooyen
Van haer kout en grilligh Bloet,
Als hier Cloris sijn Leade
Met de groene Mey haer Blade
Hier verciert, siet hoe hy lonckt;
Want de Mey zijn Hert ontfonckt.
| |
| |
| |
[De Mey de soete mey]
Voys: Ach soete Isabel.
Dewijl Apollo nu besproeyt
Het Aertrijck dat altans,
Nu seer Ieughdigh bloeyt.
Uyt bot het lieffelijcke Kruyt,
De Tullip schoon van kleur,
En Lely soet van geur, Gele Flette veur,
De Kievits-ey-blom wonder net,
Oock blauwe Klockjens ree,
Die tone nu haer bot, Lieffelik van knop,
Hoe schoon vertoont de Aplikoos,
Haer bloeysems hangen neer,
De Mispel, ende Que, Uytbotte nu al me
De Blaeu en witte Pruyme Boom,
Bloeyen aen alle zy, Lieffelik en schoon.
Verciert aen alle zy, Alwaer grasen vry,
Een yder samen Paert In de mey gerust.
Soet queelen met haer Tael,
De Leeuwerick met soet geluyt,
De Quartel, Kievit, Vinck,
De Kneu oock soetjes sinckt,
| |
| |
Hoe Paert haer het gediert,
Siet eens hoe sy haer Ionge gou,
Siet hoe hy sijn Laurinde ciert,
En haer Schaepjens viert.
Haer Schaepjens drijven in het groen,
Queelt daer een minne-liedt,
Want dat eerst neer hingh,
Verdort, ja met de Sneeeu begruyst,
Krielt nou vol Ieugdig groen,
Ia die eerst sat verkleunt,
Staegh by het Vuer en kreunt,
Die sijn nu t' eenemael ondooyt
Haer schiet ten Boesem in,
Die ons schenckt dit Lot,
En seght O Heere sy danck,
|
|
Auteursrechtvrij
