|
| |
| |
| |
| |
Al schijnt dees trotse Maegt de Minnaer uyt te jouwen
Al pocht sy datse naer de Jonckmans niet en vraegt,
Haer mont die liegt, want sy wil garen trouwen,
En soder maer een quam, ik weet dat sy ’t waeght.
| |
[Lestmael vryden mijn een Karel]
Voys: Waerom hietje mijn man, &c.
LEstmael vryden mijn een Karel,
’t Geen my wonder wel geviel,
’t Was een Ionkman als een Parel,
Hy verheughde mijne Ziel,
En hy kon soo minlijk praten,
‘k Had in ’t vryen geen verdriet,
Maer nu heeft hy my verlaten,
En daerom en treur ick niet.
’t Scheen dat ik hem wel behaegden
En hy noemde mijn sijn vreught,
Ia een Pronck van alle maeghden:
En een voetsel van sijn deught:
Also aerdigh kon hy praten,
Smeecken ende vleyen siet,
Maer nu heeft hy mijn verlaten,
En daerom en treur ick niet.
Al sijn vleyen seecker dienden,
| |
| |
Om mijn maeghden-blom alleen
Maer ick had geen lust mijn Vrienden,
‘k seyde gae veel liever heen,
Als sijn vleyen kost niet baten,
Want sijn lust is noyt geschiet,
Daerom heeft hy my verlaten,
En daerom en treur ik niet.
Want ik dacht soo goede Scheepen,
‘k Had geen lust in sulcke knepen,
‘k Zey wel hoe wat meught gy praten,
Neen ick hou mijn eere siet
Sint heeft my mijn Lief verlaten,
En daerem en treur ick niet.
Maer had hy wat aengehouwen,
‘k Weet niet hoe het had gegaen,
’t Had my moog’lijck niet berouwen,
Maer nu is het al gedaen,
Als ick hem nu sie op strate,
Gaet hy of hy mijn niet en siet,
‘k denck mijn Lief heeft mijn verlaten,
| |
| |
En daerom en niet treur ick.
Of ’er eenen is verloren,
Dat en is al niet met al,
Weder heeftm’er twee verkoren,
Daer mee ick my troosten sal
’t Zuchten sou mijn doch niet baten,
Vrolijckheyt bemin ick siet,
Heeft mijn liefje mijn verlaten,
| |
| |
En daerom en treur ick niet.
‘k Zal wel aen een Vryer raken,
Die uyt reyue min getrou,
En uyt liefde my sal maecken
Tot sijn lieve waerde Vrou,
Die sal ick sijn lusten laten,
Na sijn wil volbrengen siet,
Heeft mijn Liefjen my verlaten,
En daerom en treur ick niet.
‘k Heb geen lust in geyligheden,
Ofte in on-eer-baer-heden,
Ofte in lichtvaerdigheyt,
En ick sal het altijt haten,
Wat my voor komt of geschiet,
Heeft mijn Lief my nu verlaten,
En daerom en treur ick niet.
Vreese heeft my weder-houwen,
Anders was het wel gebeurt
Had hy my geen Trou gehouwen,
Dan had ick te laet getreurt,
Dus ist best een dingh gelaten,
Als te klagen vol verdriet,
Heeft mijn Liefje my verlaten,
En daerom en treur ick niet.
Ionge Dochters al-tesamen,
Wie dat gy oock wesen meught,
Hout u eerbaer en bequame,
In het bloeyen van u Ieught,
Schout de Vryers ydel praten,
Ende wacht u voor verdriet,
Want mijn Lief heeft my verlaten,
En daerom en treur ick niet.
|
|
Auteursrechtvrij
