Het nieuw Amsterdams minne-beekje

Of het thee geselschap der Haaghse jufferen

[p. 77]

Vryagie tusschen Pynardus, ende een Harderin.

Stem: Ick hoor Trommels en, &c.

Pynardus.

ALs Pijnardus quam van Jage,
In den soeten dageraet,
Van ’t hy niet na sijn behage,
Dan een Nimphje delicaet,
Die by haer vee een herders deuntje queelde
Daer de Nagtegael in ’t bosje tegen speelde
Dus hy haer seer vaerdigh, Waerdigh
Heeft gegroet, Uyt Liefde soet.

Herderin.

Wel wie komt mijn hier bespringe,

Daer ick dacht alleenigh was,
Vermakende my met singe
By mijn Schaepjes in het Gras,
Mijn geest ontroert, in ben in dusent sorgen
Wat my hier gemoet so vroeg inde morgen
Sal zijn mijn verblijde, Lijde,
Laet dan zijn, Een korte pijn.

Pynardus.

Waer door soud’ u Hart versage

Hier is geen ghevaer altoos
Ick Pijnardus kom van Jage
Doch mijn Jacht was vruchteloos,
Ik reed uyt bos u stem soet klonk my tegen
Hopende hier heb ik ’t regte wilt verkregen
Flucx mijn Ingewande, Brande,
Door de min, O Harderin.

Herderin.

Kan de Min soo vierigh jage

Daer ick u ben onbekent,
Dat sijn Loose minne-vlage,
Veynsery is meest present,
Ghy hebt u moet ter Jagt niet konne koele
Nu laet ghy ’t oogh in Venus luste woele,
Dese minne streecke: Bleecke,
Al te veel, Bij Rijck en Eel.

[p. 78]

 

Pynardus.

 

Cupido heeft mijn verwonne

 

Venus stoockt mijn minne-brant,

 

’t Pijl der liefde doet mijn jonne

 

Dat ick stadigh blijf konstant,

 

Op u verlieft mijn waerde Harderinne

 

Die gedurig speelt in mijn gedagt en sinne,

 

Laet ick eens u kaeke, Smaecke,

 

Tot verlicht: Van mijn gesicht.

 

Herderin.

 

Wilt u liefde toch niet setten

 

Op een boerse Harderin,

 

Dit sou u Geslacht besmette,

 

Door een achteloose min,

 

Want ick bespeur gy zijt van groote Huyse

 

En ick woon op Velt in slegte boere kluyse

 

En mijn Schaepjes leyde: Weyde,

 

Na ’t bericht, Van Ouders plicht.

 

Pynardus.

 

Mijn liefde sal niet beswijcke

 

Van u schoone Velt Goddin,

 

En dit Gout Juweel sal blijcke,

 

Dat ghy vast staet in mijn sin,

 

Ick wil veel eer mijn Vaders huys verlate

 

En verwerpen alle praght en Hoofse state,

 

Eer ick u sou derve, Swerve,

 

Al mijn tijt, Met Arrebeyt.

 

Herderin.

 

Wel hoe soud’ ghy u begeve

 

Tot de boerse slaverny,

 

Stellen u in sober leve

 

Voor u Pracht een Boere Py,

 

Dat loof ick niet al swoert ghy by de Gode

 

Nu sijn een Heer en werde een dienst-bode

 

Wilt by u wel-luste: Ruste,

 

Dit betracht, Het meest geacht.

 

Pynardus.

 

Dit is by propoost van rede,

 

Dat de Liefde veel vermagh,

 

Maer ick sal u Lief op hede,

[p. 79]

 

Nog verheffen desen dagh,

 

Ick sal van u een Hoofse Juffer maken,

 

Kleding na de mood’ van gout en zijde lake

 

En veel schoon Juweele, deele,

 

Voor het Boers:

 

Met Parel-snoers.

 

Herderin.

 

Ach Pijnardus wilt bedare,

 

U van dit voornemen went,

 

Met een Harderin te pare,

 

Die dees pracht is onbekent,

 

Ik weet van ’t hof nog van de hofse trante

 

Mijn past geen zijd’ geen Parels diamante

 

Ick niet uyt mijn weyde: scheyde,

 

‘k ben vernoeght,

 

Die mijn best voegt.

 

Pynardus.

 

Staeck dees last wilt resolveren,

 

Lief laet u sijn onderreght,

 

Ghy sult al dees stacy leeren

 

Van mijn Kameniers en Kneghts,

 

En sien veel vreugt van spel en musikante,

 

’t Op verheven zael veel pronken ledikante

 

Daer wy dan met kusjes: Lusjes,

 

Rusten fier,

 

Na ons pleysier.

 

Herderin.

 

Zoude wy soo los te gader,

 

Voegen ons tot desen Staet,

 

Zonder wil van u Heer Vader,

 

Neen gaet eerst met hem te raet,

 

‘k Loof eer dat hy toe stemde dese saecke,

 

Hy van al sijn Schat u bastert soude make

 

Wil na uws gelijcke, Kijcke,

 

Dat ghy niet:

 

Komt in ’t verdriet.

 

Pynardus.

 

Wilt liefd’ maer tot mijn neyge,

 

Stelt dees sorge uyt u sin,

 

Ick sal lof en eer verkrijgen,

[p. 80]

 

Als sy sien u schoon Goddin,

 

Ik die wel eer staets Juffers had gepresen

 

maer voor schat en goet sijn liefde moeter wesen

 

Dus beveelt u schaepjes: knaepjes,

 

By de waght,

 

Van u Geslacht.

 

Herderin.

 

Ach mijn Heer door liefs vermogen

 

Val ick dan in u genae:

 

Want ghy hebt mijn Hart bewogen,

 

Om te werden u Ega,

 

Ey laet ick eerst mijn Roose-hoet versieren

 

Om mijn velt ghewaet met ranckjes van laurieren

 

Tot lof prijs der mage, drage,

 

En tot eer:

 

Van u mijn Heer.

 

Pynardus.

 

Mijn Princes laet ons gaen rijde,

 

Vaerdigh na mijns vaders Hof,

 

Sit met vreught nu aen mijn sijde,

 

’t Bly gemoet sal Singen lof,

 

Juygt bos en dal met duysent zegen zange

 

Ick en had in ’t Wout noyt eelder wilt gevange,

 

Die ick sal met kroone: Loone,

 

Tot mijn bruyt,

 

In kort besluyt.

 

Herderin.

 

Hadieu Klaver-velt en boompjes,

 

Hadieu lieve Schaepjes al,

 

Hadieu bron Fonteyne stroompjes,

 

Hadieu maeghtschap en mijn stal,

 

U Harderin, En sal u nooyt vergeten,

 

Schoon ick met mijn Lief in weelde waer geseten

 

Ach ’t Fortuyn is wonder: onder

 

In ’t bestuer,

 

Van Avontuer.

EYNDE.