Het nieuw Amsterdams minne-beekje

Of het thee geselschap der Haaghse jufferen

Klaegh-Liedt, Van een jonge Dochter, de welke op‘er siekbed haer maegdom beschreyt.

Stemme: Helaes wat pijne.

O Groot Elende, waer ick my wende,
O groot Elende, aen alle kant,
Waer ick my keer, of waer ick my wende
Ick vind’ geen troost in desen groote brant
Sal ick mijn leven dan soo moeten ende,
Zonder te proeven eens den Echten-bant.

Ik agtent leuren, doe ’t my mogt beuren,

Ick achtent leuren, de Vrijery,
‘k Zeyde ick wasser te Jonge van Jaren,
dus stelden ick het Trouwen aen een zy,
Zoo is mijn tijt vast henen gevaren,
En niemant spreeckter lacy meer van my.

Had ick mijn zinnen, gestelt tot minnen,

Had ick mijn sinnen, met mijn gevoet,
‘k Wasser soo langh geen maget gebleven
Het welck my nu lacy treuren doet,
Ach, ag, mijn paspoort die isser geschreven
Als dat ick seecker maget sterven moet.

Ick altijt wachten, by dagen en nagten,

Ick altijt wachten, na een monseur,

[p. 30]

 

mijn docht ik hadder noch tijt om te kiese"

 

maer wijl ik omsach ginck mijn jaren deur

 

‘k Heb ondertussen mijn tijt gaen verliesen

 

En ben nu eenich in swaer doleur.

 

Licht sal ick sterven, dat sonder erven

 

Licht sal ik sterven, al sonder vreught,

 

‘k sieder mijn vriende die staen en verlange,

 

En wachte dat mijn ziel gaet op de vlucht,

 

Ellick die wenst sijn deel te ontfange,

 

En niemant sal licht storten eene sucht.

 

Hierom na desen, mach ick genesen,

 

Hierom na desen, word ick gesont,

 

‘k Zalder mijn selver gaen begeven,

 

Al om te paren met een rooder mont,

 

‘k Hoop dat my God nog vrugte sal geven

 

Die my betreuren, als de doot my wont.

 

Hierom gy maegde, die’t ooyt behaegde

 

Hierom gy maegden, hoort mijn geklach,

 

Sluyter u Liefje niet buyten de deuren,

 

Maer tast tog toe als ’t u gebeuren mach,

 

Anders soo sult gy benevens my treuren,

 

Wanneer genaeckt u droeve sterrif-dagh.

 

Dog moet ik sterven, en ’t huw’lik derven

 

Doch moet ick sterven, in desen staet,

 

Soo sal ik op mijn Sarrick doen houwen

 

Leest Leser dit eer dat ghy voorder gaet,

 

Hier leyt een Maget gestorven van rouwe,

 

Om datse niet beleefden d’Echten staet.