Een Vermakelyke Vryagie en Trou-geval, bevestigd in de Klaverwey.
Stem: ik klom 'er den Boom al op.
Ik ging my lest vermeyden,
't Was op een Morgen vroeg,
Al door de Klaver Weyden,
Ik kwam 'er noch tyds genoeg,
Daer vond ik een Meysjen, Blank van Vleysjen.
Sy was in slaep gedoken, haer kleeren op 'er knien
Haer Oogen toegeloken, Ik ging 'er ter deeg bezien,
En ik zag van boven tot onder, 't stbeen een wonder.
Ik zag haer blanke Leden,
Het scheen een aerds Godin,
Ik wierd terstond bestreden, Al door de God der Min,
En ik kon my niet onthouwen, Van die Vrouwen.
Ik handelde haer wat zoetjes;
En sprak al niet een Woord,
Ik lag my tussen haer Voetjes,
En so dra ik haer geraekten, sy ontwaekten.
Ik zeij wel zoeten Engel, ik sal u doen geen zeer,
Wel zey sy stouten bengel, Gy sou krenken myn Eer,
En myn beste op aerden, Hoog van waerden.
Schoon kind het is een Roosje,
Dat ik 'er te plukken dagt,
Schenkt het myn voor een poosje,
In bender in Min versmagt,
En gy zuld myn Huysvrouw wesen, uytgelesen.
Toond daer eerst blyken van,
Dan sal ik uw Huisvrouw wesen,
| |
En dan vrees ik voor geen schanden, in de Landen.
Wat trok hy van zyn Handen,
Een Ring van Gouden rood,
Die gaf hy haer te panden,
Zie daer myn lief minjood,
Toen hebben sy gaen beginnen, 't spel der Minnen:
Als sy met zoetigheden, Haer lusten hadden voldaen
Toen zyn sy zaem getreden, Al na haer Huis hoord aen
En in 't kort gingen sy Trouwe, Als man en Vrouwe
|
|
Auteursrechtvrij