Een nieuw lied, toegewijd aan Neêrlandsch dappere strijders

Lied van een Deserteur.

Op een Nieuwe wijs.

Komt, jonge lieden! luistert naar mijn klagen,

Het kan voor u gewis een spiegel zijn,
Ik was een jongman nog geen negentien jaar,
Al door een dochter kwam ik in de lij.
Want ik moest loten gaan,
Al tot mijn droef getraan;
En ik viel in het lot, en ik moest vertrekken gaan.

Maar als ik had den brief ontvangen,

Dat ik moest onder de soldaten,
Mijn jeugdig hart dat was vol van verlangen,
Als ik mijn lief moest gaan verlaten;
Ik sprak veel woorden zoet:
Adieu mijn liefste zoet,
Ik heb de brief gekregen, dat ik vertrekke moet.

Maar als ik was bij de soldaten,

Mijn lief die speelde in mijn zinnen,
Ik dacht, hoe mag zij het toch maken,
Ik schreef een brief aan mijn vriendinne,
Of zij mij was getrouw;
Maar deze valsch jonkvrouw,
Heeft mij terug geschreven: dat zij was in ondertrouw.
Ik dacht hoe kan een maagd zoo valsch bestaan,
Hoe kan er zulks toch gebeuren,
Maar ik begaf mij aan het deserteeren,
Al moest ik voor haar sterven gaan;
Ik nam besluit te deserteeren;

[p. 4]

 

Maar door mijn luitenant, zoo wierd ik aangerand,

 

En toen nam ik mijn sabel in de hand.

5.

Ik heb mijn luitenant doorklooft,

 

Als dat hij smoorde in zijn bloede;

 

Door liefde bijna van zinnen berooft,

 

Ik vlugt' van daar met wreed gemoed;

 

Ik ben naar mijn lief gegaan,

 

Ik sprak haar spijtig aan:

 

Zeg mij gij dochter! hoe kunt gij zoo bestaan?

6.

Ik heb voor u mijn post verlaten,

 

Ik deserteerde door uw valscheid groot,

 

Met mijn geweer en met mijn volle wapens;

 

Hetgeen zal kosten mij in kort den dood;

 

En gij o valsch madam! Zijt daar de oorzaak van,

 

Als dat ik nu voor u moet sterven gaan.

7.

Maar toen heeft hij haar vastgegrepen,

 

En sloeg haar neder op den gronde,

 

Met zijn bajonet zoo gaf hij haar zes steken,

 

Als dat zij smoorde in haar wonde,

 

Hij vlugt buiten de stad,

 

Toen werd hij ras gevat,

 

En door twee gendarmen zoo werd hij weggebragt.

8.

Toen werd hij als een deserteur gevangen,

 

Gebragt word hij voor de krijgsraade,

 

Zijn jeugdig hart dat was vol angst bevangen,

 

Als hij bekende zijn misdaade;

 

Hij stortte menig traan,

 

Als hij moest hooren aan:

 

Als dat hij door de kogel moest sterven gaan.

9.

Men heeft hem op het doodplein doen komen,

 

Geblinddoekt werd bij voor zijn oogen,

 

Toen riep hij nog kameraden in het ronde,

 

Kom schiet en hebt geen mededoogen;

 

Ik hoor de trommel slaan,

 

Vaart wel! kameraden al,

 

Kom schiet mij in 't hart dan is 't met mij gedaan.