De nieuwe hofsche Rommelzoo

Gedischt voor de laatdunkende knip-rymers en rymerzen

Toon: Nova.

LAatst als de Nacht-Goddin Diaan,

Haar glinster puik had aangedaan,

En dat een ieder vreugde schepte,
En elk in Minne-lust,
Op 't zeerst' zijn handen repte,
Hiel ik my gerust.

[p. 186]

 

2 Ik zach hoe elk zijn lust voldeê,

 

Ik haakte na de zoetheidt meê,

 

Elk nam zijn Juffer in de armen,

 

d'Een kust, en d'ander vleyt,

 

En ik, eylaas! och, armen,

 

Blijf vol treurigheidt.

 

3 Daar zong 'er een, een vrolijk Lied,

 

Gins trekke-bekt-men in 't verschiet,

 

Wat verder in een donker hoekje

 

Slaat Kupido de maat,

 

Terwijl de Broek het doekje

 

Na haar wensch verzaat.

 

4 Doen zach ik noch een moye Trijn,

 

By 't glinst'ren van de Mane-schijn,

 

Die kreeg haar buik vol op een bankje,

 

Zy trok haar kleine mondt,

[p. 187]

 

Recht of zy zeid', ik dankje,

 

Ghy geneest mijn wondt.

 

5 Maar move Marry gink het doen,

 

Dicht by haar Vaâr, op 't nieuw fatzoen,

 

De Vader quam het spel te hooren,

 

Doen moest de arme knecht

 

Zijn neus in 't pis-gat booren,

 

Ach! hy zach zoo slecht.

 

6 En naauw'lijkx was dit spel gedaan,

 

Of daar gink weêr een ander aan,

 

Ik dacht, ô nacht, wat brengt ghy kuren,

 

Die zulke zoetheidt ziet,

 

Wie kan op 't Bed dan duren?

 

Ik dacht om 't slapen niet.

 

7 Maar als ik denk hoe menig quant

 

Moet varen na het warme Landt,

[p. 188]

 

Die zoo by nacht de straat bezoeken,

 

En hangen gelt en lijf

 

Aan de gesteeven doeken,

 

Om wat tijdt-verdrijf.

 

8 Dan haat ik liever het gespuis,

 

En ga veel liever vrolijk t'huis,

 

'k Wil om een Meid geen peper halen,

 

Of tot mijn groot verdriet,

 

Op d'Heilige-weg gaan dwalen,

 

'k Hou van 't zoenen niet.

 

 

 

Dirk Kalbergen.