De nieuwe hofsche Rommelzoo

Gedischt voor de laatdunkende knip-rymers en rymerzen

[p. 143]

Minne-zucht.

Toon: Je voy toutes les Nuicts.

DAt Jupiter zijn Throon,

Zijn Scepter, en zijn Kroon,

Voor u mijn bood, en mijn den Hemel schonk,
Die rijk van Goudt en Diamanten blonk,

En zeid': Zie daar, ik scheid'

Van al mijn praale;

En mijn lekkerny,

En ik zal voort op d'aard' gaan daale;

Ja ghy zult, naar mijn,

Heer in den Hemel zijn.

[p. 144]

 

2 Ik zou, zonder beraân,

 

Hem danken, en afslaan

 

Zijn stout verzoek, en zeggen; hoor, Jupijn,

 

U Scepter, Kroon, en Troon, en Ambrozijn,

 

Ja zelfs u Hemel schoon,

 

En groote Godheid,

 

Die ghy hebt geboôn

 

Voor mijn Goddin, die Venus schoonheidt,

 

Pallas wijs vernuft,

 

En Junós praal verbluft;

 

3 En acht ik al als niet;

 

Want die mijn ziel gebiedt,

 

Mijn Amaril, heeft veel meer gaven schoon;

 

Haar voorhooft is een wit-albaste troon;

 

Haar kroon is 't gulde hair;

 

Haar schoone oogjes

[p. 145]

 

Trotzen Starren klaar;

 

Haar winkbrauws zijn twee Minne-boogjes;

 

Kaakjes Roosjes zijn;

 

De lipjes koralijn.

 

4 Langs tandjes, trots yvoor,

 

Vloeit Nectar, en ik hoor

 

Een Hemel-vois, als mijn Nimf speelt of zingt;

 

Nevens haar ftem uit 't lieve mondtje dringt

 

Adems-viole-geur;

 

Zwierende speelen

 

Blaauwe aders, deur

 

Haar sneeu-wit vel, van 't wonder eele

 

Ronde halsje lank,

 

En poez'le handtjes rank.

 

5 Op Borsjes (Pafos troon)

 

Staan twee Robijne schoon;

[p. 146]

 

Maar 't alderschoonst bedekt haar wit gewaadt,

 

Dat ik (als ghy Goddin u zomtijdts baad')

 

Ter sluik wel heb aanschouwt:

 

Daar ik gedooken

 

Lag in 't Elzen-woud:

 

't Was Acteon noit zo gewroken,

 

Van de schoon Diaan,

 

Had hy zo meê gedaan.

 

6 Beeld eens Pigmalions!

 

Laat doch de glans uw's Zons

 

Bestraalen my met weêr-mins glooren al;

 

Ik sweer mijn Diamante liefde zal

 

Weêr flonkeren op uw,

 

Mijn waarde tweede

 

Ziel: vlucht niet zo schuw,

 

Ay! Amaril, verhoor mijn bede,

[p. 147]

 

Neem my in genaâ,

 

En zeg doch eensjes ja.

 

 

 

W. Schellinks.