De nieuwe hofsche Rommelzoo

Gedischt voor de laatdunkende knip-rymers en rymerzen

[p. 120]

Toon: 'k Vraagde lest’ onze best, &c.

KLeine Guit’ 'k lach u uit,

Ghy en kunt mijn hert niet deeren,

Schoon u schicht’ mijn verplicht
Dat ik u behoor te eeren;
'k Acht u niet’ of ghy schiet
Tot in 't middel-punt mijns hertje,
'k Gaa naar Fijt’ Dat 's een Meidt,
Die geneest, hoe quips mijn smertje.

2 'k Liep noch lest’ doe de Pest,

Van u pijl, mijn hert bevlekte,
Na haar kluis’ maar mijn kruis,

[p. 121]

 

Zy wel haast mijn fluit uitrekte.

 

Benje daar’ zeyze vaâr?

 

Och! is 't met jou weêr t'ondeege?

 

Hebje weêr’ aan je veêr

 

't Vaderlijke spul gekrege?

 

3 Ik zey ja’ maar hoe dra

 

Had ze toen 'er Kelder-keuken

 

Op gezet’ 'k docht te met,

 

Och! nou moet ik Bruin-vis beuken.

 

Waar's je fluit’ haaltze uit

 

Zeyze? 'k moet de gaten tellen,

 

Om de toon’ in mijn kroon,

 

Voor een Echo in te stellen.

 

4 'k Docht dat 's raar’ maar om 't jaar

 

Hoort je die licht wedergalmen;

 

't Had geen klem’ zoo die stem

[p. 122]

 

Steeds verkeerd' in lichte halmen.

 

'k Haalden toen’ 't oudt fatzoen

 

Uit de Diefzak van mijn broekje,

 

En ik zei’ zoete Fy,

 

Zie, wat dunkt jou van dit snoekje?

 

5 Bloedt hoe ras’ op zijn pas

 

Zetten zy 'et aan haar mondtje,

 

Ik zey lief’ niet zoo schief,

 

Jy besmot je heele rontje.

 

Wees te vreên’ zey ze, 'k meen

 

Ik de slagen hoor te weten:

 

'k Heb zo faak’ mijn vermaak,

 

Van u fluitjen afgebeten.

 

6 Maar de fluit’ zal 't geluit,

 

Zey ik, wel in 't korte feilen,

 

Zoo je niet’ en verbiedt

[p. 123]

 

In je mondtje zoo te quijlen;

 

Maar, ô bloedt!’ 't was te zoet,

 

'k Had noch nau dat woordt gesprooken,

 

Of ze zeeg’ en ze sweeg:

 

'k Docht heur heeft de moordt gestooken.

 

7 'k Wierdt zoo bang’ maar niet lang

 

Duurdent, of ze kon weêr spreeken,

 

En ze spraak’ ik ben zo swak,

 

Als mijn milt begint te steeken;

 

Doch gaat vry’ nu van my,

 

'k Wil zo licht niet weêr kernuff'len,

 

Of je fluit’ zoete Bruidt,

 

zeyd' ik, wel bekomtje 't snuff'len.

 

8 Denk doch nu’ of men u,

 

Of u schicht behoeft te achten,

 

Kleine guit’ als 'k mijn fluit

[p. 124]

 

Dus by Fijtje kan verzachten:

 

'k Zou u dan’ lustig an;

 

Wilje weêr je pijltje schieten?

 

'k Loop naar Fijt’ of na Zijt,

 

Of na 't puikje van de Grieten.

 

 

 

I.d. Groot.

 

 

 

Niet al te.