|
| |
| |
| |
Het Refereyn van Jaquelyn.
EEn aardig Meisken, een Wals Walinneken,
Wiens Meuleken vry wel zonder wayen maalden,
Welvarens moê, zijnde gantsch geen kaal Hinneken,
Die wel eertijdts by een goede Juffrouw te naayen haalde,
Geraait niet wie 't was, of ghy in 't raayen faalden,
Ik zal 't u zeggen: zy heet Jaquelijne tjan,
Dat zy ongetrout bleef deed' haar te groote pijne an;
Oc, zei Jaquelijn, hoe zal 's ik nok lik by mijne man!
Lik als ghy Juffrouw, al dees wintre bly.
Ja, zei de Juffrouw, hoopte ghy gehouwt te zijne dan?
Ja 's ik in trouw, zei Jaquelijn, een mintre my,
| |
| |
Een braafblank wit knek, o Juffrou, zeer wel kintre ghy
Zy bak de brun, de blank, de Koek, de Kraaklin, d'oortje Wek.
Est il vray Iaquelijn? ja zeek Juffrouw, je meugze wel voort zek.
Ba tjan, 't waar goet, zei de Juffrou, waart ghy daar af genezen;
Maar kik ducht hy zal 't zop uit al u Peeren dauwen,
En als 't Kooren zal zijn uit het Kaf gelezen,
Dan zal men tot auwent niet als vellen en leeren tauwen.
Ok! zei Jaquelljn, moy je zou noctan zo geerne gehauwe',
d'Eerst dat zy kom, par ma foy je zel toeslaan.
't Waar al goet als de Kinders, niet teeren wauwen,
Zei de Juffrouw, tot haar stuurlijk en rouw saan.
O neen, zei Jaquelijn, moy zel tousjours als de Offrou gaan,
En zy liep weg, korts zy ze daar na op de Markt zag staan,
En zy riep: Bien Uffrou, ne parle vous point d'jong gehouw an
| |
| |
Moy je suis gehouw, 's je heb al dat op mijn hart lac,
's Is nu niet meer de nay, 's is te my nie meer de werkdac,
's Is de koop gav als ik maar schoon mette mijn poort lec.
Estil vray Iaquelijn? ja zeek Juffrou, je meugze wel voort zek.
ô Juffrouw! zei Jaquelijn, moy je slaap al de nak in zijn armken gay;
Ghy en wete niete hoe wel ik des nacke te vreê bin,
't Is al de heele nak, troet, kus, lac, tas memmeke fray,
En zy geeft ze moy al de gel dat zy win,
Zy kom my alle nak wel trois span onder de kin;
Dat ghy ze zak, Juffrouw, ghy zouze daarom lak schier.
Zon lijf, zon been, zon bil, is alzo blank al waarze vertin;
Par ma foy, daar is niete een zo jente knek fier.
Moy je drink tous le jour de twee blank en oort Bier,
Ie heb de borsze al vol de gell, je dank de Heer vroet.
| |
| |
Ba! zwijgt Jaquelijn, ghy liegt door u nek schier,
Wa ramp waart, zo ghy quaamt in au eer goet.
Par ma foy Juffrouw, 's is nok duizen maal meer zoet,
Ha! 's is zo goed knek, oc zy mak moy wel vingt-cinq fois eboort heb.
Est il fray Iaquelijn? ja zeek Juffrou, je meugze wel voort zek.
Naar drie maanden quam Jaquelijn als de bedroefde, och!
Oc Juffrouw! geefze moy te naay, ik moet by jou kom krit wat.
Wel hoe zo Jaquelijn? ghy zeid laatstmaal dat ghy 't niet en hoefde toch,
En dat ghy in groote weelde diep en wijt zat.
Oc! oc! Juffrouw, moy haal nu mon tong door mon schijtgat;
Die Rabau isze zo verkeer, wat baatze mon klap al,
| |
| |
Jou Katte, jou Honte, jou Bees, die ontbijt wat,
Dan ik nok krijg de groote lap val;
't Is al hou, book, kerft op, stootze de Hoer van de trap smal;
Quay 't eet, geen gell, en al de dak water drink,
En die dink van de snak die verslapp' al;
Troet, kus, lac, tas mammeke fray, zy niet een hair meer dink.
My wou datz' die rabbau, mit die dink aan de galke hing,
Of dat zy lak moêr-naak in de versmoor drek.
Est il fray Iaquelijn? ja zeek Juffrouw, je meugze vry voort zek.
|
|
Auteursrechtvrij