De Nieuwe Stem. Jaargang 22

[p. 206]

Po Tsjuu I
het verre dorp

Wie kent het dorpje Tsjoe Sjen
Zo ver van de stad gelegen?
Slechts ezelskarren rijden er
Bolderend langs de wegen.
De oude, lemen huizen staan
In de schaduw der moerbeibladen
Binnen hoort men de haspels slaan
Bij het weven der zijdedraden.
De kleine jongens sprokkelen hout
De meisjes putten water
De boer rust met gebogen rug
En langzaam wordt het later.

Zo leeft men in het dorp Tsjoe Sjen
Op 't randje der ontbering
Maar, God zij dank, de stad is ver,
Geen last van de regering!
Levend spit er de boer zijn hof
Dood wordt hij van zijn dorp weer stof.

vertaling Jef Last