De Nieuwe Stem. Jaargang 19

[p. 598]

Fem Rutke
Vriendin

Gestorven handen
hebben haar woning gebouwd,
haar bloemen gezaaid,
erotische kelken met morgendauw en
zware avond.

haar naaktheid, als vertrouwelinge,
seint hun een tederheid in ritme
die zij haar gaven
in haar stilte.
ze zijn tevreden. zij gedenkt ze:

een kinderlichaam als betrapte,
een overtuigde luchtopname
in overgave aan een vreemde:
een klein metalen vergezicht,
haar ouders die de dood betaalden.

ze zijn tevreden, zij gedenkt ze.
het graf waarin de bloemen groeien
waarin zij woont
met de misdeelden
ligt soms te rillen van een vreugde

om weg te dansen
als soldaten.
een dirigent gebiedt de trom:
tempo van mars,
een mars met vleugels.

haar ouders die de dood betaalden.

zij geeft zich aan hun stille handen.

[p. 599]

Al drie kwart

De zachtheid van het stille offer
de sterke tak van landverraad.
terreinen in ons
die niet weten.

het kwaad dat afbreekt,
volk dat antwoordt.
het landverraad van onze koning,
de trouwe dienst van de clochard:

Vriend (vriend zeg ik
dat woord met liefde)
wij moeten de hyena's bidden,
als duizendpoten handen vouwen

en met de houding van de leeuwen
bewaken wat nog leven zegt.

het grage misverstand, de mensen.
het hard applaus, de grage mensen.
het steenmoeras, de stalen dood.
het kerkhofgras, de stalen mensen.

al drie kwart van de grote steden,
al drie kwart van het heldenlicht,
al drie kwart van het stille offer -

Waar vinden wij ons onderkomen?
de besten dwarrelen, en hevig.
de liefsten knielen
zonder macht.