De Nieuwe Stem. Jaargang 19

Willem M. Roggeman
Authenticiteit

Wie de koele stap in het water
heeft gezet, wie met de adem
de grashalm heeft omgebogen,
wie de fluisterende huid heeft bekend
die ruikt naar het kruid van de geest,
kent geen woorden meer.

Het strenge weefgetouw der woorden
verwekt zacht giechelende meisjes
als schaduwen tussen bladeren.

Wie de splitsing? De leugendetector
zoemt verfrissend, een boottochtje
dat eindigt in je handen.
(Kent gij de dame in de vogelkooi?)
Wie niet méér weet dan de kogel,
een roeispaan misschien, gebroken,
de aarde buiten haar omlijsting,
blijft veroordeeld tot de haat.
De aarde geurt als gek,
als in de eerste dagen.