De Nieuwe Stem. Jaargang 16

Kort bestek

Oneerbiedige en eerbiedige kalenderspreuken.

‘Zij die geloven, haasten niet’. Daarom komen zij met hun verzet tegen de duivelse machten van deze tijd altijd te laat.

‘Zij die geloven, haasten niet’. Daarom kenmerken zovele onderontwikkelde gebieden zich door een hoog percentage gelovigen.

Zij die geloven moeten zich haasten om hun geloof in praktijk te brengen. Zo niet, dan zullen ze er aan moeten geloven.

Ik geloof, dat wie zich niet haast, tekort schiet in zijn geloof in de mens.

De mens schiep God naar zijn evenbeeld. En schrok toen zelf van het resultaat - maar toen was het kwaad al geschied.

Uw kind, dat niet langer in Sinterklaas gelooft, heeft de eerste stap al gezet op de weg naar het ongeloof - in U en Uwsgelijken. Maar velen blijven hun hele leven kind, en zetten de tweede stap nooit. Ze vergeten zo licht.

Ik geloof niet in wonderen. Ik geloof wel in één

[p. 768]

groot wonder: al dat is, en al dat wordt. Omnia admirari.

Geloven doet men in de kerk. Weten op school. Daarbuiten verwondert men zich.

Sum, ergo miror. Ik besta - dit is mij reeds een reden tot verwondering. De mens is niet een wetend, maar een zich verwonderend wezen. Daarin ligt de wijsheid van Homo Sapiens.

Ik weet dat ik niets weet. Daarom geloof ik niet in hen, die zeggen dat hun iets geopenbaard is. Als het wonder zich zou openbaren, zou het verloren gaan.

W.F.W.

Allerkortst bestek:

Wanneer ben je ongelovig? Als je zegt dat je het wel gelooft.

dJ