De Nieuwe Stem. Jaargang 15

[p. 14]

Anthonie Donker
Dag ezel

O bitterheid bij dage,
O lieflijkheid bij nacht.
Na honderdvoudig jagen
weer tot zichzelf gebracht.

Het kort geding der zaken,
de twist der telefoon.
- Maar het weer thuis geraken,
de vrede metterwoon.

Het knarsen van de remmen,
hun gierend overstag.
- Maar het zachtmoedig zwemmen
in wateren van haar lach.

De in brief verhulde vragen,
het naakte telegram.
- Maar na de natte vlagen
het spelen van de vlam.

Trillend in iedre vezel
van al waar men voor vocht.
- Waarvoor, waarvoor dan, ezel?
Aan het eind begint de tocht.