De Nieuwe Stem. Jaargang 14

[p. 657]

[Nummer 11]

Ellen Warmond
Pygmalion

Wat men aanvankelijk begeert:
een levend beeld door eigen handen geboetseerd
een talisman van warmte
gemakshalve liefde genaamd

en wat men dan uiteindelijk bezit:
niet eens zichzelf, niet eens een ander
mens, zo breekbaar als een mens en zo doorzichtig

zo onbenaderbaar nabij en zo volkomen
zichzelf dat men de klokken van
het eigen hart erdoor kan laten stilstaan

en wat ons dan uiteindelijk ontvalt:
een woord een traan een druppel onbegrip
die in een zee van eenzaamheid verloren gaat

en wat men dan uiteindelijk behoudt:
een wens een wildernis woestijnen van tekort
waardoor men beurtelings een ander en zichzelf
te veel en weer te weinig wordt

en wat men toch uiteindelijk aanbidt;
bezeten hebben kan maar nooit bezit:
een talisman van warmte
gemakshalve liefde genaamd.