Lied van verbondenheid
In jou komt de laatste weerom tot de eerste
De eerste komt tot de laatste weer
En jouw adem die niet sterft verenigt hen allen
In een gemeenschappelijk accoord
Jouw ademt bindt hen samen zonder ooit het moe te worden
Hij vormt daarvan een eenheid, die nooit een einde neemt
Alle kinderen die geboren zullen worden, zonen van ons ras
Zullen ook jouw kinderen zijn, o vader
Zoals in het heden ik een kind van je ben
De efirfi wordt groter, immer groter
Aan zijn knoestige stam ontbotten de takken
De een na de ander ontbotten zij daar
Ze worden groot maar blijven altijd efirfira
In jou komt de laatste weerom tot de eerste
De eerste komt tot de laatste weer.
Uit: Noir d'Ivoire-Ed. HOA-QUI, Paris
Vert. Margrit de Sablonière
Auteursrechtelijk beschermd