De Nieuwe Stem. Jaargang 13

[p. 321]

A. Marja
De derde Emmaüsganger

voor Nel Noordzij

Nu goed dan ik was uit dat graf geklommen
ik stonk nog van het hangen aan de balk
al was het zweet opgedroogd
en het bloed zwart geworden -
bij die dingen staan we niet meer stil dat is
voor barokschilders en dichters
zonder de zindelijkheid van het plastic -

het gaat niet om het doodgaan en daarna
het gaat om het leven als de leliën
des velds om het eten en drinken verdelen
zodat ieder verzadigd wordt en er ruimte komt
voor wat eigenlijk pas leven is:
de bruiloft en het dansen en het vrijen
het luisteren en luieren en leren
en het meetellen van de timmermannetjes
van de hoeren en hadjememaars en vissers
tussen de witgekalkte graven
tussen de speculanten in en om de tempels
tussen de priesters en professoren
en al die pilatussen
die donders goed beter weten!

nu goed dan ik liep de weg op in het donker
het was koud maar toch nog niet moeilijk
er weer aan te wennen
terug te zijn
en ik zag dat twee van de jongens
die zich uit de voeten hadden gemaakt
omdat het link was in jeruzalem te blijven
het even goed koud hadden op de weg -
ik wou echt wel eens horen
of ze iets gesnapt hadden
van waar het om ging of ze
het vlammetje door zouden kunnen geven

[p. 322]

 

van het bereikbare in het onbereikbare

 

en bij voorbeeld hun kinderen

 

wat minder zouden belasten en

 

ook wat minder vatbaar maken

 

voor de bacil van de angst

 

en de leugen

 

en het wie het eerst mept mept het best -

 

 

 

ik was mager geworden die uren

 

aan de balk eer ik de spelonk inging,

 

ik zag er heel anders uit en het was donker

 

zodat de jongens me niet herkenden

 

toen ik plotseling naast hen liep en een praatje begon:

 

jullie kijken wel sip zei ik

 

en wachtte gespannen op het antwoord

 

ze keken me niet aan maar één mompelde

 

weet je dan niet wat er gebeurd is?

 

we hebben ons blij gemaakt met een dooie mus

 

het nieuwe rijk stond voor de deur

 

en we waren klaar het zaakje over te nemen

 

toen één de boel verried en er met de kas vandoor ging

 

en de man die gezegd had dat het voor elkaar zou komen

 

gepikt werd en op slag ter dood veroordeeld -

 

zouden we dan niet sip kijken?

 

zo ben je minister en

 

zo ben je weer jan boezeroen!

 

en in die trant praatten ze verder

 

ze hadden ook echt wel met mij te doen

 

maar veel meer

 

bleek er toch niet bij te zitten -

 

 

 

nu goed dan ik begon het hen opnieuw uit te leggen

 

dat het niet om dit einde ging

 

en dat het logisch was dat ik het loodje legde

 

maar dat het nieuwe rijk er was

 

voor wie ogen had om te zien en oren om te horen

 

dat het niet ging om mij maar om

 

de timmermannetjes

 

en de hoertjes en de dichtertjes

[p. 323]

 

om de joodjes en de germaantjes

 

om de hongaartjes en de rusjes

 

om de negertjes en de algerijntjes

 

om de mensjes die gekke wezentjes

 

die twintig of vijftig of tachtig jaar te leven hebben

 

te leven dat is werken en wonen en eten en daarna

 

vrijen en muziek maken en in het gras liggen

 

en wat ze verder plezierig vinden

 

en die ook lijden moeten o ja

 

maar echt nooit meer dan onvermijdelijk is -

 

ik legde het hen uit en ze luisterden

 

en ze onderbraken me alleen om te vragen:

 

zeg ga met ons mee een boterham eten!

 

 

 

en toen in het licht keek de één mij aan

 

en werd wit om zijn neus en keek weer

 

en gaf de ander een duw en riep:

 

jô kijk eens hij is het hij is opgestaan!

 

en de ander keek en riep:

 

jezus christus hij is het je hebt gelijk!

 

een wonder! riepen ze: een wonder!

 

alsof het daarom ging en in hun opwinding

 

verdween ik maar stiekum weer in het donker

 

omdat er toch niet meer met hen te praten was -

 

 

 

nu ze liepen zich de benen uit het lijf

 

om de andere kameraden

 

dat wonder te gaan vertellen en

 

te redden wat er te redden viel

 

om een pausje te maken

 

en patriarchjes

 

om met constantijn te onderhandelen

 

en met zoveel anderen

 

om het calvinisme uit te vinden

 

en weet ik wat nog meer

 

tot het ethisch gehijg van de protestantenbond toe

 

zodat de witgekalkte graven

 

de pilatussen en de speidels

 

die donders goed beter weten

[p. 324]

 

het voor het zeggen hebben

 

tot het einde der tijden

 

tot het einde der tijden

 

en de timmermannetjes

 

en de negertjes

 

en de rusjes

 

zie boven -

 

 

 

zie bòven?