De Nieuwe Stem. Jaargang 9

[p. 193]

M. Croiset
Scheveningen

alleen het woord was tussen
de kim
en mij

niet de zee
niet de boot
niet de lantaarns op de havenhoofden
links
noch de in het blauw gekerfde huizenkartels
rechts
noch de hotels
achter mij
alleen het woord
het woord kim
scheidde mij van de kim
vanmorgen toen ik zat te kijken
in het Volkszeebad
en mij voornam op te schrijven
wat ik zag
daar
waar de zee niet was te onderscheiden
van de hemel
daar waar het turen naar de kim was
als het volgen van een ader
onder een geliefde huid
daar waar de kim tot een vermoeden werd
in kleur
tot een herinnering van links
tot een hoop op weer beginnen rechts

en het voornemen om dit te schrijven
thuis tussen de kim der muren
dit dichterlijk verraad
scheidt mij van alles
wat ik zie
ook binnensmonds
ook onderhuids
ook achterwaarts

[p. 194]

Koorts

de herinnering
neemt haar stelling in
schilderij en deur
tapijt en thermometer

niet voelen
of achter de ruggen van mijn boeken
de bladzijden
staan opgesteld

niet kijken
of het de zon is
die wordt onthoofd
door het kozijn

in de pantoffels
voor mijn bed
staat mijn laatste stap te wachten

[p. 195]

Moeder

mijn moeder heeft gelopen
ik heb het gezien

mijn moeder heeft gesproken
ik heb het gehoord

mijn moeder had mij lief
ik heb het gevoeld

mijn moeder is dood
zij loopt niet meer

mijn moeder is dood
zij spreekt niet meer

mijn moeder had mij lief
nog voel ik het

[p. 196]

Parijs

het Palais-Royal
het palais du Louvre
het palais des Tuileries

de Bastille
is niet meer

Montmartre dobbert
in de schemer
aan zijn schoorstenen

[p. 197]

3

 

over het spiegelend trottoir

 

stapt ieder

 

op zichzelve

 

mee

 

 

 

ik ga lopen in de regen

 

om te kijken

 

waar

 

ik ben

weer zie ik die heer
op deze boulevard
en weer raapt hij papiertjes op
doosjes
cigarettenpeukjes
en doet ze stuk voor stuk
in de manden aan de lantaarnpalen

ik kijk hem meewarig na

maar waar hij geraapt heeft
ligt geen papiertje meer
geen doosje
geen cigarettenpeukje

[p. 198]

5

 

zij

 

gaan naar links

 

zij

 

naar rechts

 

die

 

komen op mij af

 

 

 

nog een paar stappen

 

meisje

 

en jij hebt van mijn links

 

rechts gemaakt

 

 

 

ik zal je erbij helpen

 

door te blijven zitten

ik ken geen mensen
achter deze gevels

daarom moet ik in de verte
met de rue Saint-Honoré
de hoek omslaan

[p. 199]

7

 

er zit

 

een groene vlinder

 

op mijn knie

 

 

 

dat een vrouw daar zat

 

die mij niet zwaarder woog

ik reken af
sta op
ga verder
en
laat mijzelf
hier achter
op deze stoel

ga maar zitten
jij of jij of jij
op mij

en ga weer verder
jij hier
jij daar

tot deze stoel bezwijkt
onder hem
of haar
die zal zitten
op ons allemaal