De Nieuwe Stem. Jaargang 9

[p. 1]

Coert Poort
Historisch

Wie zal vernieuwen
wat niet is behouden
maar vergeten?

Dit is uit de tijd der verwachting:
de deuren kunnen nog open
en in de ramen zitten overblijfselen van gebaren,
haastig is de tijd voorbijgegaan
als een man, omstreeks dertig,
vol plannen, vol herinneringen
en één dag voor het vertrek om alles te regelen,
was het maar betrokken geweest bij een vete
getroffen door een plaag
afgebroken als een verhaal, door stilte,
en stokte het maar, als een stem, van ontroering.
Maar de tijd verstrijkt zonder aankomst
anders dan van wind in de bomen
en in de nauwe doorgangen tussen de huizen
waar een hek open en dicht klapt
als een erfzonde.

Zo is het verdwenen, in de boeken:
als één fout opgeheven door de ander
en het is er niet uitgekomen aan het einde,
het is wel geweest, maar zonder gevolgen
het is wel gezegd, maar niet opgevangen
het is wel gedronken, maar gedachteloos
als een slok water.

Toch moet het genoemd zijn
in plannen
lang tevoren als een mogelijkheid
en het werd als het ware zichtbaar
ideaal
aan het water
warm dromerig,

[p. 2]

 

of elders, weer later.

 

gefluisterd

 

als een kans van slagen

 

wel via een omweg

 

maar tien tegen een in het donker.

 

Maar het is er niet van gekomen.

 

Wie zal zeggen waarom?

 

soms is er geen geld

 

en eens trad de dood in, verweg, willekeurig

 

en op een onoverkoomlijke afstand.

 

 

 

Dit zijn reizen geworden

 

de straat overvaren, wachten,

 

verweg in een winkel volkroepen

 

het licht buiten zien zoeken

 

met een opgestroopte mouw onder water;

 

de straat uit staan de laatste huizen die meetellen

 

dan nog een paar waslijnen en tenslotte

 

als van ouds, de ingangen en de uitgangen.

[p. 3]

Evangelisch

Om te zien
van de weg af
aan het huis
aan de man buiten
dat er toch nog
of eindelijk weer
dichtbij
leven is
en wetend
‘dit is anders’
‘dit is anders’
‘dit is volslagen anders’
langzaam te beginnen
aan de aankomst
bij zo'n wind
niet met het lange
het gebaar van de zegen
maar kortaf
met een groet in de landstaal.

[p. 4]

Voor de opperzangmeester

Heden,
met de zon
nog eenmaal
uitvoerig op alles
en de wind,
met dezelfde woorden
met bijna precies
dezelfde woorden
U nazeggen
dat het klinkt
dat het als het ware
toch klinkt of het rijmt
om te worden gezongen.