De Nieuwe Stem. Jaargang 7

[p. 471]

Hieke de Jong
De trage vingers van de latere uren...

De trage vingers van de latere uren
beduimelden de inhoud van de dag,
ze maakten grijze vlekken aan de muren,
maar hebben langzaam in het ruim der nacht,
de stoelen en de kast en elk gezicht
met zorg geborgen en de nacht sloot dicht.

En in de morgen werden overal
de dingen teruggegeven aan het licht.
Maar één van ons is in het ruim gebleven.
Nu is de nacht, die hem behouden zal
al ver en verder van ons afgedreven.
'k Herinner me nog nauwelijks zijn gezicht.