De Nieuwe Stem. Jaargang 7

[p. 107]

Jo Landheer
Herinneringen

Niet alles van de dooden is vervlogen.
Schijnbaar vergeten woorde' en daden komen
Weer boven, nu zij zelf ons zijn ontnomen.
Gebare', een lach, 'n blik van die dierbare oogen.

Zooals soms in den schemerigen avond
Een zachte harsgeur uit het bosch opstijgt,
Waar stil en hart-ontroerend nog uit ademt
De dag die al verging, zijn zonnigheid.

Gemis

Het vroege licht beschijnt de stille vlakte,
Waar 'k 's morgens altijd heenga, iedren dag.
Maar al 't bekende, dat mij zóo vertrouwd is,
Vind ik nu vreemd en anders dezen dag.

Ergens verzonken in den donkren boschgrond,
Bij mos en boomwortels eenzaam gebed,
Ligt een klein wezen dat hier met mij rondzwierf,
Dat wild en zacht was en dat mij lief werd.