De Nieuwe Stem. Jaargang 6

[p. 1]

Agatha Seger
Holland

De weggedoken boerenhoeven
onder een hemel, zilverwijd,
het blanke lemmet van de sloten
dat scherp het lage land doorsnijdt,
en aan de einder: van de bomen
de ijle kruin als zwarte kant,
zomend het purpergrauwe en groene
fluwelen winterkleed van 't land
waarin ik wortel heb geschoten;
gelijk de wilg naar 't water buigt
en uit dit water zich al spieglend
de sappen voor zijn leven zuigt,
zo, bij de spiegel van Uw vaarten,
tussen twee heem'len, diep, en wijd,
zuig ik mijn leven uit Uw aarde
en Holland, pròef Uw heerlijkheid.