De Nieuwe Stem. Jaargang 3

[p. 538]

Pieter G. Buckinx
Het regent in de nacht

Het regent in de nacht. De wereld geurt naar bloemen.
Een late vogel zingt in 't ritselend struweel.
O onverzaadbaar vuur, o rijkdom niet te noemen:
uw hoofd rust in mijn arm, uw mond slaapt op mijn keel.

Het regent in de nacht. Ik zou wel kunnen schreien.
Ben ik bij dag als ijs en hard als diamant,
bij nacht vertoeft mijn geest in glanzende valleien:
een koning zonder kroon en zonder vaderland.

Het regent in de nacht. Onterfd en uitgedreven,
maar nog van 's werelds lust en zomergloed vervuld,
dool ik als Hamlet door het duizelkruid der eeuwen,
diep in mijn trots als in mijn pij gehuld.

Het regent in de nacht. Wat wilt gij nog verwerven,
schuw en onrustig hart? Ik streel de donkre pracht
van uw verwilderd haar dat eens de dood zal erven.
Uw mond slaapt op mijn keel. Het regent in de nacht.