De Nieuwe Stem. Jaargang 1

[p. 193]

[Nummer 3]

De ambtenaar
door
Joseph Campbell

De palissander stoel,
't Bureau, met stukken overdekt,
't Vermoeid, gewichtig air,
Wat doen z'er eigenlijk toe?
De spade van den boer, die 't land omspit,
Is waardiger, voor Gods gestreng gelaat,
Dan gansch dit apparaat.
Met al je diep gepeins
Kun jij geen blaadje laten groeien, maat!

De jonge mannen zullen 't spel der minne spelen
Met haar, die 't Lot hen huwen deed,
Haar schoot zal open gaan, de Dood
Zal ouden menschen 't stille ademen nemen,
Het openscheurend zaad
Zal kiemen en ons brood verschaffen naar behoef,
De appelboom zal gouden vruchten dragen,
De wind zal komen
En hij zal de zware luchten open stooten
En in schoone bouwselen uiteen doen gaan, de zon
Zal schijnen, regens regenen, 't helder water vloeien
En een dauw
Zal zachtjes druppen van het duister firmament -
Ondanks de stomste landvoogdij
En ondanks jou!

Vert. J.C. van Schagen