Nieuw Letterkundig Magazijn. Jaargang 20

[p. 44]

Verdomhoek

Anneke Brassinga

Diegeen die geen noch leent het oor
noch looft de dag van wie geboren was
om lief te hebben. Lag toch klaar
de dansvloer glinsterend van splinters

of waren het zilvervisjes die daar
speelden, lieve kleine suikergasten
tegoed zich doend aan wit katoenen
sokjes? Een vertier in trant van glas.

Volgeprikt met scherven losgewrikt
met pijn en moeite terwijl uit eigen vel
ze alom rezen, en nergens vloeide
bloed maar groeide huiverend begrip:

in snijdende woorden dood gelezen van
diegeen die geen noch leent het oor
noch looft de dag van wie geboren was
om lief te hebben - anders waarvoor...