Nieuw Letterkundig Magazijn. Jaargang 18



[pagina 15]
Heden Anneke Brassinga Nu, nu je leeft en zegt, mij is de dood steeds minder ongelijk aan leven, nu in gesprek wij zijn en in het heden - het is niet te zeggen hoe zonder meer; begoocheling door niemand te weerspreken - nu weet ik hoe ik niet zal weten hoe een heden te doorstaan dat een schimmenrijk zal zijn, bruut en reëel, omdat ik dan terug moet roepen jou, en hoe je zei, mij is de dood steeds meer gaan leven; omdat ik niet vermogen zal waartoe ik ben gedoemd - je dood in leven te doen zijn.