Nieuw Letterkundig Magazijn. Jaargang 11



[pagina 47]
[Gedichten Drs. P en Pieter Singelenberg] De reiziger ging liefst alleen op pad Afkerig van het standaardavontuur En onbezonnen als een vrije vogel Dit bleek nadelig voor zijn levensduur Zijn laatste uiting was: ‘Hoe is het mogel...’ Hij keek nog even rond, en stortte neer De oorzaak van zijn sterven was een kogel Hij viel nochtans niet op het veld van eer Maar op de bendenspeelplaats van een stad Toerisme? Leuk - en soms ook ongezond Wat niet te zien is op uw plattegrond Drs. P bij monde van een dubbele kleine ballade op de altijd zachte sponde leefde zij met vele monden ik bevoer haar warme lethe nadat zij mij had vastgebeten door een rillend brein gedreven kwam zij tot satanisch leven en sloeg met lijf en leden mij golvend van haar treden ik heb haar bij de hals genomen gezoend en toen is ze omgekomen onder het altijd grauwe zwerk stelde hij weer paal in perk mijn opwinding was alleen voor mij hij hoorde er helemaal niet bij door zijn ruige brein gedreven bracht hij het tot even beven we lagen stil omhoog te staren en deden of we samen waren toen hij door slaap was overmand heb ik een mes in zijn borst geplant envooi: o prins, waar liefde werd verdrongen is ze altijd met begrip bezongen geef nu de passie ruim baan die hier woedend naast wil staan pieter singelenberg