Nieuw Letterkundig Magazijn. Jaargang 11

[p. 43]

Icarus

De hemel duwt het licht in de aarde.
Gereïncarneerd keert Icarus weer.

De koffielepel: een klein zoet dal
weerspiegelt zijn langzame gang.

Hij slaapvliegt tot op mijn hand.
Een streling verslijt zijn kleuren.
Het oog op zijn vleugels verbleekt.

De cicaden stoppen hun snijdend gezang.
Rondom zijn kleine poten ontstaat verwachting.

Lang kan het niet meer duren.
De lucifer gaf het teken.

Het begin en het einde van de verbinding.
Nog even en hij danst tot zijn stoffelijke
resten aan de kaars blijven kleven.

Eddy van Vliet