Nieuw Letterkundig Magazijn. Jaargang 11

[p. 11]

Giuseppe Ungaretti (1888-1970)

Volarono

Amsterdam, Marzo 1933

Di sopra dune in branco pavoncelle
Volarono e, quella sera, troppo vitrea,
Si ruppe con metallici riflessi
A lampi verdi, turchini, porporini.
Pavoncelle calate qui.
In Sardegna svernato, l'altro giorno.
Le odo, mentre camminano non viste,
Che, frugando se capiti un lombrico,
Per non smarrirsi, di già è buio, stridono.
Tornate al nido, all'alba domattina,
Lo troveranno vuoto,
E la prima dozzina degli ovetti
Scovati (‘Zitti!’ ‘Piano!’ dai monelli,
Si porta in bicicletta a Guglielmina,
‘E Primavera.

De kieviten

Amsterdam, maart 1933

Er vloog een vlucht kieviten boven duinen,
en de avond, helder als geslepen glas,
brak in metalige weerkaatsingen
die groen en blauw en purper opflitsten.
Kieviten gisteren hier aanbeland
na op Sardinië te hebben overwinterd.
Ik hoor ze ongezien door 't luchtruim glijden,
terwijl ze elkaar, zoekend naar regenwormen,
om bijeen te blijven ('t is al donker) roepen.
Terug bij 't nest, de ochtend erop volgend,
zullen ze 't leeg aantreffen,
en 't eerste dozijn eieren
door jongens (‘Stil! Voorzichtig!’) uitgehaald
wordt op de fiets bezorgd bij Wilhelmina,
't is lente.

Vittorio Sereni (1913-1983)

Dall'Olanda: Amsterdam

A portarmi fu il caso tra le nove
e le dieci d'una domenica mattina
svoltando a un ponte, uno dei tanti, a destra
lungo il semigelo d'un canale. E non
questa è la casa, ma soltanto
- mille volte già vista -
sul cartello dimesso: ‘Casa di Anna Frank’.

Disse più tardi il mio compagno: quella
di Anna Frank non dev'essere, non è
privilegiata memoria. Ce ne furono tanti
che crollarono per sola fame
senza il tempo di scriverlo.
Lei, è vero, lo scrisse.
Ma a ogni svolta a ogni ponte lungo ogni canale
continuavo a cercarla senza trovarla più
ritrovandola sempre.
Per questo è una e insondabile Amsterdam
nei suoi tre quattro variabili elementi
che fonde in tante unità ricorrenti, nei suoi
tre quattro fradici o acerbi colori
che quanto è grande il suo spazio perpetua,
anima che s'irraggia ferma e limpida
su migliaia d'altri volti, germe
dovunque e germoglio di Anna Frank.
Per questo è sui suoi canali vertiginosa Amsterdam.

Vanuit Holland: Amsterdam

Het toeval leidde me op een zondagmorgen
tussen negen en tien over een brug,
een van de vele daar, naar rechts
langs een halfdichtgevroren gracht. En niet
dit is het huis - opschrift
al duizend keer gezien -, maar enkel
het simpel bordje: ‘Huis van Anne Frank’.

Later stelde mijn metgezel: in feite
is het niet slechts van Anne Frank, herinnering
betreft niet één persoon. Er waren er
heel veel toen die crepeerden van de honger
en niet de tijd hadden het op te schrijven.
Zíj, dat is waar, zij schreef het op.
Bij elke hoek, op elke brug, langs elke gracht
bleef ik haar zoeken zonder haar te vinden
al vond ik haar steeds weer terug.
Hierdoor is Amsterdam één en onpeilbaar
in zijn drie of vier variabele elementen
opgaand in vele eenheden die zich herhalen,
in zijn drie of vier onrijpe en rotte kleuren
die zich in heel die ruimte voortzetten,
ziel die zich vast en helder uitstraalt over
duizenden andere gezichten, overal
kiemkracht en zaad van Anne Frank. Hierdoor
word je op de Amsterdamse grachten duizelig.

Vertaald door Frans van Dooren