Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 34

[p. 581]

Leendert Witvliet
Drie gedichten

Laag vliegende eenden

Twee eenden gingen te keer op het water
hun natte voeten werden alsmaar kouder
wat ze voortjoeg zo laag dat weet geeneen
het leek of ze niet konden kiezen
en tegelijk
gingen ze alle twee
reikhalzend
verder
net of ze niet binnen de lucht konden komen
en verlaten wilden
het water
en nog bezig waren met openen
zoiets als het principe van de huissleutel niet kennen.

[p. 582]

Maandag

't Was ochtend, de wagens
hoorden we
verschrikkelijk hard over de weg
wees maar stil, schrei maar niet,
zeiden we tot de kinderen
het is de dag zoals altijd
de week begint en grote
dingen gebeuren die jij en ik
betreuren,
de stilte vergaat in rijden
in tijd
in na elkander rijden.

[p. 583]

Zomer

Deze zomer
tegen de hoopvolle gouden regen
gezeten met elkaar
toen de ramen open stonden
weer vergeten
dat ik alles moest onthouden
alles wat als
lichte veren gaat.