Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 32

[p. 476]

Wim Hazeu
Dichtwerk

Willem de Mérode

je had het over de waanzin van het recht
maar gekker nog is mijn protest
tegen jouw beul en letterknecht
wat kan ik doen uit mijn gewest
voor jouw verdriet, jouw ondersneeuwen
je hoort me niet, je bent te ver
mijn laatste reis naar jou duurt eeuwen

[p. 477]

achterberg

als ik aan achterberg denk, z'n leven
en z'n poëzie, dan slaat een zwoele adem
om m'n nek; ik peins dan: laat 'em
in z'n tweede levensfase zonder beven
voor vingerwijzen en snurkerig plezier
geef hem de kans van ongeziene liefdes,
hartstochten en kwatrijnen daar
en ik met m'n gestumper hier

[p. 478]

maurits mok

de pijn van nooit geweest te zijn
staat in zijn blik te lezen
honger en vergassing zijn over z'n wezen
gegleden als de zee over de vloedlijn

wel zit hij 's avonds op de bank
te bladeren in het boek Sobibor
op zoek misschien naar z'n zuster
omgekomen, weggevaagd lang hiervoor

[p. 479]

vrolijke kwatrijnen

1.

't is de laatste tijd zo kil
alsof gevoelens uit m'n lichaam vallen
ook zonder dat ik het wil
is er niets dat mij kan bevallen

2.

ik schrijf weer, roep ik dan
en iemand zegt: dat 's goed
wie heeft er weet van
dat ik nauwelijks moet

3.

ik lees de rijmsels mee
van elke nieuwe coryfee
maar achter elke regel
groeit langzaamaan de wrevel

4.

je grijpt de pen
je schrijft een woord
maar dan die rem
de trage zelfmoord

[p. 480]

Ongerijmd

de klimop knijpt haar bladeren samen
en drukt haar nerven in het lakmoes
dat als brandend papier langzaam
verpulvert tot knisperende tabak