Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 30

[p. 69]

[Twee gedichten]

□

nachtblind nog toch nadert
het onzekere uur voor de morgen
het einde van de niet eindigende nacht
de stapsteen stilte

ze zei
ik lees je leven in de nerven van je hand
en lachte

bomen bladerloos
zij begraven
stilte stapt door straten

verkillend tussen maanlicht en morgen
ik verstil

[p. 70]

□

Dan. Het vuur slaat in het brandhout van klanken.
En laait. Lach in een van leegte luide kamer.

Dit gedicht:

Gestamel, een standbeeld
van ijs en ijsgekoelde pijn.

Teder, een dood
om dadelijk in te treden.

Gekooide klanken.
Stilte aan het woord verwant.

Jean-Marie MAES