Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 29



[pagina 778]
Uit: Het meisje van Rochehaut 1. Omdat zij elkander zo liefhadden kwamen de bossen van de bergen gedaald en drongen samen rondom hen. hun zwijgzame stammen en luikende gewelven bouwden een tempel van innigheid en de mossen spreidden zich uit als een schapevacht onder de vroege vrouw zo zijig met leden amandelblank.

[pagina 779]
2. Lijf aan lijf met de zonnespies lijf aan lijf met de bloemeschede lijf aan lijf met de kern van alle vuur lijf aan lijf met de hijgende lucht lijf aan lijf met de steigerende bergen lijf aan lijf met de neerglijdende dalen lijf aan lijf met het vlees lijf aan lijf met het bloed lijf aan lijf met de vaderen lijf aan lijf met het nageslacht lijf aan lijf met het vruchtbeginsel lijf aan lijf met de dood

[pagina 780]
3. Hun bruiloftsfeesten achter de voorhang van de nacht hadden in de morgen geen einde: het leven om en boven het huis schakelde zich in wanneer zij buitenkwamen. de haan en de zon begroetten elkanders vlammende geslacht de jubelende leeuwerik sprong op uit de welvende buik van den akker en er was in de nieuwe lucht een geur van jonge lijven die de neusgaten van de bomen trillen deed. René VERBEECK