Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 29

[p. 503]

Hugues C. Pernath
Een essay

Het dialekt van de vader?

Elk woord verdween in de zeven windstreken van de adem,
de long bleef ingeklonken, tussen hart gekneld en lever.
De stem: het gewricht dat knarsetandt in de knie die
hurkt, de wrokkige klauw die men slaat in de slijmige
snaren van de smalle lier.

Zo. Zo zwemt een zweer van zwijgen de schedel binnen,
versmelt de vreemde met de vriend en barst in antwoord,
vernevelend tussen tegenwoorden, de wereld los.

Middeleeuws, in het schrijn lichaam bewaart een brevier
de ademvoorraad van de haat, de trotse tuberculose van
de jonkvrouw; het nobelespreken in de nederlaag.
Het avondland daagt en in de wolkvorming van de stem
keert de tederheid schuw samen met het sneeuwen hemelwaarts.

In het lijk dat naar Roermond drijft krijgt de sprake-loosheid recht van spreken.

Michel BARTOSIK pp