Nieuw Vlaams Tijdschrift. Jaargang 26

[p. 1007]

[Twee gedichten]

Taal en teken

Door een kier zie ik de zomer
als een verdubbelde radijs
met straatjes wit en zonder end
en druk rumoer van zilver
bij de antiquair
en wat men pleegt te zien
door welvaartsogen

Maar zeg mij toch
is dit een doodgemoedereerd gepraat
van handen die niet horen
de letters van een schijnbaar
onbeholpen lied

tenzij het raadsel elders ligt
en het werkwoord
als een verduisterd exemplaar
In het laagland van de verbeelding
zijn vorm krijgt

[p. 1008]

 

Maar zeg maar niets

 

hoe duurzaam ook de warmte

 

van een uitgesproken taal

 

met in elke mond het dagelijks gebit

 

en op elke tong omvergeblazen woorden

 

zo koelt de grond niet af

 

en krijgen klanken

 

hun smakelijk vocht

 

en adem wanhopig veel

 

 

 

Dan kun je binnenkomen

 

duikelend over de letter o

 

het gras is godzijdank

 

niet voor je voeten weggemaaid

 

 

 

want a en o en e en u zijn,

 

ach hoe lieflijk! als zomerbloemen

 

op een afgeweekt portret

 

de klinkers van je taal

 

 

 

Wat zeg je?

[p. 1009]

Moedervlek

Soms is het kind een wimper in je oog
of noem het maar
een vleselijk schandaal
een slak of een worm je durft het
niet zeggen
de deur staat open

Je schrijft een naam op zijn buik
een landschap met honderd gebaren
want je bent sprakeloos
als vaders met open oren
en naakt als een zeehond
die rilt in zijn huid

Waar komt het buurmeisje vandaan
dat met hoofdletters spreekt
ik zou haar cacao willen geven
en een moestuin met mussen bijvoorbeeld

Je denkt: het is een prins
met wollen wangen
en jurkjes uit valenciennekant
misschien had het geen vader
en opa, dat moet je noteren
al jarenlang weg

[p. 1010]

 

dus

 

zwijg je maar

 

over zijn oortjes

 

die lieflijk als zwemvliezen zijn

 

nagels die je nooit hebt geknipt

 

 

 

toch is het geboren met gembergeel

 

de moedervlek

Jo GISEKIN