Nieuw Vlaams tijdschrift. Jaargang 21(1968)– [tijdschrift] Nieuw Vlaams Tijdschrift– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 562] [p. 562] [Drie gedichten] Bij een zonnewijzer Omnes vulnerat, ultima, mecat Filosoof: alle uren kwetsen ons het laatste maakt ons dood Echo: alle dekens dekken ons de laatste maakt ons bloot Filosoof: wij leven om te sterven het leven leidt naar 't graf Echo: wij dorsen niet om 't koren maar 't koren voor het kaf Filosoof: 't verdriet komt door de vrouwen hun schoonheid is maar schijn Echo: er gaat niets boven paren voor wie een man wil zijn Filosoof: de wijsheid steekt in boeken alleen het woord wordt troost Echo: maar wijzer is de dichter die kalm zijn water loost Filosoof: het geld is slijk der aarde ik leef van louter geest Echo: en wie niet kan betalen weegt lichter dan een veest Filosoof: uw klanken en mijn antwoord versterven in de wind Echo: die komt uit 't blauwe zuiden Zonnewijzer: waar ik mijn schaduw vind. [pagina 563] [p. 563] Wachtend Wat doen wij met woorden ongesproken zwerm die binnensmonds honing bewaart uit kelken gepuurd ongezien of vergeten. kiemkorrels aan de aarde vertrouwd misschien zullen zij de vogelkeel voeden die over de oogst een lied zal zingen misschien zullen zij aan een balk verdrogen tot kruid wat doen wij met woorden ongesproken honing zaad bloesembevracht ga ik te rade bij de wakende talmende voorraad stilte die op een echo wacht. [pagina 564] [p. 564] Uitsprekend Met welke stem zou de zee gedichten lezen verzonk zij daarom ik wil zeggen met hun klokken en katedralen of liggen hierom en hier zeg ik niets zovele schelpen tussen het wier sprakeloos op het strand of mag de diepe keel van Marsman hiervoor dienen met welke zee zou mijn stem gedichten kunnen lezen uit welk doffer zinkend onderwaterbrons uit welke zich openende schelpenmonden [pagina 565] [p. 565] Wanneer ik zee lees op papier vraag ik in deze waterdichte kamer onder te gaan in het eindeloos grijs eindeloos is de kleur van grijs ook een kleur heeft een kleur als het stil genoeg wordt luistert mijn stem hoe een gedicht zee leest. KAREL JONCKHEERE Vorige Volgende